H περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην εκπαιδευτική κοινότητα αντανακλά για ακόμη μια φορά τα πατριαρχικά/εξουσιαστικά κατάλοιπα που υποβόσκουν στον κρατικό μηχανισμό και τροφοδοτούνται ανελλιπώς από το παρόν σύστημα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν οι καταγγελίες μαθητριών του 3ου Γυμνασίου και Λυκείου Θεσσαλονίκης σχετικά με αισχρά σχόλια και παραβιαστικές κινήσεις δύο καθηγητών του σχολείου. Οι μαθήτριες προέβησαν σε γνωστοποίηση των περιστατικών με αίτημα την επείγουσα απομάκρυνση των παραβιαστών από τη σχολική κοινότητα μέσω νομικών διαδικασιών. Ωστόσο οι καταγγέλλουσες υπέστησαν σφοδρή αμφισβήτηση, η οποία εκπορεύεται από την ανησυχία του εκπαιδευτικού συστήματος για περαιτέρω γνωστοποίηση του ζητήματος. Απότοκο της αμφισβήτησης αυτής αποτελεί η αντανακλαστική κίνηση της δευτεροβάθμιας να παραχωρήσει εργασιακές άδειες στους δύο καθηγητές και να εισαγάγει Ένορκη Διοικητική Εξέταση, αδρανοποιώντας επ΄ αόριστον την παραμονή τους ή μη στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Όσο οι φορείς της δευτεροβάθμιας πασχίζουν να επιβραδύνουν ή ακόμη να εμποδίσουν την άμεση ποινή των παραβιαστών, επιβεβαιώνουν πρόδηλα την αδυναμία της αστικής δικαιοσύνης να βρεθεί στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης καταπιεσμένων γυναικών. Το ίδιο το σύστημα γεννά τις έμφυλες διακρίσεις και οπλίζει καθημερινά τα χέρια επιτηδείων (παρα)βιαστών, ενισχύοντας ατέρμονα το πατριαρχικό καθεστώς με κύρια μέσα τη συνοχή και τη συγκάλυψη. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά έμφυλης βίας στον εκπαιδευτικό χώρο , στα οποία η κρατική δικαιοσύνη αποφάσισε να σωπάσει, αποδεικνύοντας πως για όλες εμάς, το σύστημα δεν αποτελεί χέρι σωτηρίας, αλλά κινητήριο μοχλό αναπαραγωγής πατριαρχικών και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Από τις παραβιαστικές κινήσεις των καθηγητών στο 3ο Γελ μέχρι τις παρενοχλήσεις μαθητριών από καθηγητή του τμήματος ΔΙΠΑΕ, ο κρατικός μηχανισμός κατόρθωσε την αποσιώπηση των περιστατικών και την απομάκρυνσή τους από την σφαίρα της δημοσιότητας. Ωστόσο, όλες εμείς ως υπέρμαχες της γυναικείας δικαιοσύνης στεκόμαστε η μια δίπλα στην άλλη και επιτελούμε τον ρόλο που αδυνατεί να διεκπεραιώσει η σύγχρονη αστική δικαιοσύνη.

H πατριαρχική βία είναι παρούσα ως αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Είναι οργανικό κομμάτι του εξουσιαστικού και καπιταλιστικού κόσμου για τη διαίρεση των καταπιεσμένων και την επέλαση του κοινωνικού κανιβαλισμού. Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία περιστατικά έμφυλης βίας γνωστοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό: από τις σεξιστικές επιθέσεις και τις παρενοχλήσεις στο σπίτι, στο δρόμο, στο σχολείο, στη δουλειά, από την επικριτικότητα στις εκτρώσεις, από τους ξυλοδαρμούς, τους βιασμούς έως και τις γυναικοκτονίες. Η εξάλειψη της έμφυλης βίας δεν αποκτάται ατομικά αλλά με διαρκή και συλλογικό αγώνα. Καμία μόνη απέναντι στους δυνάστες που εξουσιάζουν τις ζωές μας. Στεκόμαστε αλληλέγγυες, η μια δίπλα στην άλλη, παλεύοντας να μετατρέψουμε τις ατομικές εξεγέρσεις σε συλλογικούς αγώνες των από τα κάτω. Απέναντι στην εξατομικευμένη πραγματικότητα προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση, ενδυνάμωση, οργάνωση και τον αγώνα για την κατεδάφιση κράτους, καπιταλισμού και πατριαρχίας, για την ανοικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.

8η Μάρτη, ημέρα αντίστασης και αγώνα, θα συναντηθούμε στο δρόμο με μια υψωμένη γροθιά και μια συλλογική φωνή υπενθυμίζοντας σε όλο τον κόσμο πως καμία δολοφονία και καμία κακοποίηση δεν θα μείνει αναπάντητη. 8η Μάρτη, η μια δίπλα στην άλλη, θα αντηχήσουν οι φωνές μας στα σπίτια των δυναστών της πατριαρχικής βαρβαρότητας, θέτοντας το εφαλτήριο για τον δρόμο της γυναικείας χειραφέτησης.