ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ

Στις 8 Αυγούστου 2021 το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ,

στη Θεσσαλονίκη. Η απόφαση αυτή, η οποία μετά το πέρας του Οκτώβρη είναι ανά πάσα στιγμή εφαρμόσιμη, στην ουσία της αποτελεί μιαν ανοιχτή απειλή απέναντι στην κατειλημμένη ΥΦΑΝΕΤ, καθώς προετοιμάζει το έδαφος για μια πιθανή εκκένωσή της.

Ύστερα από ενάμιση χρόνο πανδημίας, με τη δημόσια υγεία διαλυμένη, τους δείκτες της ανεργίας να ανεβαίνουν ολοένα και τον κατώτατο μισθό να μην επαρκεί πλέον ούτε για τη διατροφή, είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι για τους διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, η επιστροφή στην κανονικότητα περνάει μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στην κοινωνική βάση και την εκκένωση των κατειλημμένων δομών αγώνα του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος. Σε αντίθεση με την επικοινωνιακή διαχείριση την οποία είχε επιλέξει ο υπουργός προστασίας του πολίτη, το χειμώνα του 2019, όταν και διαμοίραζε τελεσίγραφα σε αναρχικούς καταληψίες, απειλώντας με εκκενώσεις σε πανελλαδική κλίμακα, πλέον το κράτος έχει στραφεί σε μια πιο υπόγεια διαχείριση, εκκενώσεων στα μουλωχτά.

Ωστόσο, όπως απέτυχαν και οι προηγούμενες κατασταλτικές ενέργειες τους θα αποτύχουν και αυτές οι τωρινές. Η μαχητική απάντηση που δόθηκε με την ανακατάληψη του κτηρίου από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Rosa Nera, η ολοκλήρωση της σκεπής του κτηρίου της Libertatia, ενάντια σε όλες τις προσπάθειες καταστολής της και τα 1000 άτομα που διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην αστυνομοκρατία και σε αλληλεγγύη με την εκκενωμένη Terra Incognita δείχνουν ότι δε βαδίζουμε μόνοι μας στο δρόμο του αγώνα.

Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό πρέπει να χτυπηθούν, στο πλαίσιο της «προληπτικής αντιεξέγερσης» για να μην βρουν κοινωνικές προσβάσεις να μην έρθουν σε ώσμωση με την διογκούμενη οργή των πληβειακών μαζών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα προτάγματα του αντικρατικού αγώνα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν μιαν απάντηση στη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουμε.

Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Η έντονη και διαρκής παρουσία των αναρχικών αγωνιστών σε όλα τα μέτωπα πάλης, η σύνδεσή τους με τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, η συμμετοχή της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών, των νέων εργαζόμενων, των ανθρώπων με αξιοπρέπεια σε αναρίθμητα εγχειρήματα του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού και αντικρατικού αγώνα έχουν διαμορφώσει ένα αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο διεκδικεί χωρίς να παρακαλά κανέναν, επιτίθεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Και ως σχέση δεν καταστέλλεται.

Το αναρχικό-επαναστατικό κίνημα γεννήθηκε μέσα από σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αναπτύχθηκε και ενέπνευσε με το όπλο της -δίχως προϋποθέσεις και όρους- αλληλεγγύης και αυτό παραμένει το ιδανικό και ο προσανατολισμός του για την κοινωνία που οραματίζεται.

Από το κατειλημμένο έδαφος της Mundo Nuevo δηλώνουμε:

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ - ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15/10, 18:00 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

Κατάληψη Mundo Nuevo

Αν υπάρχει έστω κι ένα πράγμα που το αστικό κράτος διαχρονικά επιτελεί άψογα, αυτό είναι να επιτίθεται λυσσαλέα σε όποιον και όποια αντιστέκεται και δημιουργεί ρωγμές στο εσωτερικό του, αμφισβητώντας την κυριαρχία του. Έτσι, κάνοντας μια ανασκόπηση μονάχα του τελευταίου ενός έτους, θα δούμε αγωνιστές να στοχοποιούνται και να καταστέλλονται με διάφορους τρόπους σε όποιο πεδίο αγώνα κι αν συμμετέχουν. Από τους φοιτητές/τριες και τους εργαζόμενους/ες, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με αντικοινωνικούς νόμους που είχαν ως στόχο τη σύνθλιψη των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους, μέχρι τους πολιτικούς κρατούμενους που σε βάρος τους μεθοδεύτηκαν κρατικές σκευωρίες κι από αυτούς/ές που συμμετέχουν στον αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης και δέχτηκαν αναίτιες επιθέσεις της αστυνομίας στα Άγραφα μέχρι τους αντιφασίστες/στριες, υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων που επιβεβαιώνουν το κατασταλτικό μένος του κράτους απέναντι σε όποιον/α αγωνίζεται και διεκδικεί.

Αδιαμφισβήτητα ψηλά στην κρατική ατζέντα ως στόχευση βρίσκεται και ο αφανισμός των καταλήψεων και των δομών του κινήματος. Πρόσφατα στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών μπήκε και η κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ. Συγκεκριμένα πριν περίπου δύο μήνες το υπουργείο Πολιτισμού εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία προβλέπεται η καθαίρεση τμημάτων στεγών του κτιρίου. Ωστόσο δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη ότι το κράτος και οι θεσμοί του έχουν αγαθές προθέσεις, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συγκεκριμένη κίνηση προλειαίνει το έδαφος για την ολική κατεδάφιση του κτιρίου και νομιμοποιεί παράλληλα μια μελλοντική επέμβαση της αστυνομίας στην κατάληψη με πρόφαση τη διενέργεια μελετών από ειδικά κλιμάκια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν ο κρατικός μηχανισμός αναδιπλώνεται καθώς δεν λαμβάνει την πολιτική απόφαση να χτυπήσει ωμά μια κατάληψη, αλλά αναζητά νομικά παράθυρα μέσω των οποίων θα εξυπηρετηθούν οι κατασταλτικές του σκοπιμότητες.

Φυσικά η Υφανέτ δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία κατάληψη που πέφτει θύμα της κρατικής βαρβαρότητας και στοχοποιείται. Ήδη από το καλοκαίρι του 2019, η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθώντας το νήμα από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησε σε μια σειρά κατασταλτικών επιθέσεων εισβάλλοντας σε κατειλημμένες δομές και εκκενώνοντάς τες βίαια, σε μια απόπειρα επίδειξης δύναμης και επιβολής του κράτους δικαίου. Εξάλλου είναι γνωστή η κρατική ρητορική που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως γκέτο ανομίας και εστίες μόλυνσης και τους αγωνιστές που στεγάζονται σε αυτές ως άεργα παράσιτα, με ξεκάθαρο στόχο την αποπολιτικοποίηση σε πρώτο βαθμό, και την ποινικοποίηση μετέπειτα της πράξης της κατάληψης.

Ο πραγματικός λόγος όμως που οι εξουσιαστές επιδίδονται σε αυτή τη λασπολογία, είναι γιατί οι καταλήψεις αποτελούν ενσάρκωση του κόσμου που ευαγγελιζόμαστε να δημιουργήσουμε και αντικρίζουν σε αυτές τον κίνδυνο της ανατροπής του σάπιου και διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος. Γιατί αποτελούν τους χώρους που συσπειρώνονται οι αγωνιστές, σφυρηλατούνται οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, και πάνω από όλα εδαφικοποιούνται τα ελευθεριακά προτάγματα. Ωστόσο σε μια καπιταλιστική κοινωνία, που προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει, μυεί τους ανθρώπους στην εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό, ο συλλογικός τρόπος ζωής που καλλιεργείται στις καταλήψεις αποτελεί έγκλημα και η αλληλεγγύη, η ισότητα και η ελευθερία είναι λέξεις-δηλητήριο.

Για όλους αυτούς τους λόγους οφείλουμε να θωρακίσουμε κοινωνικά τις δομές του κινήματος, φέρνοντας ολοένα και περισσότερο κόσμο στο πλευρό μας, και να αναχαιτίσουμε όλοι μαζί την κατασταλτική επέλαση του κράτους. Ταυτόχρονα, πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι σε κάθε κατάληψη που χτυπιέται, διαμηνύοντας στους εξουσιαστές πως είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε δίχως φόβο να αγωνιζόμαστε για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου. Έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους. Θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε με ψηλά το κεφάλι μέχρι την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΦΑΝΕΤ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15-10, 18:00 // ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

Κατάληψη Libertatia