ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ

Οι αλλεπάλληλες κρίσεις του κρατικού– καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίων γεγονότων αλλά προκύπτουν από τις ίδιες τις αντιφάσεις του που τις προκαλεί η αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ εργαλειοποιούν τις κρίσεις, ώστε να μπορέσει το σύστημα να διαιωνίσει την ύπαρξή του, να αυξήσει τα κέρδη του, να επεκτείνει την ισχύ του και να βαθύνει την επιβολή της κυριαρχίας του πάνω στις κοινωνίες και τη φύση.Έτσι, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στους λαούς.

Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μετά τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας αποτελεί το πιο πρόσφατο γεγονός μέσα από το οποίο αναδεικνύεται η βαθιά σήψη του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που δεν έχει πλέον τίποτα να υποσχεθεί στους από τα κάτω πέρα από πόλεμο, προσφυγιά, αρρώστιες, φτώχεια, εξαθλίωση, έλεγχο και υποταγή. Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την κυριαρχία των πλουτοπαραγωγικών πηγών, για τη διαχείρισή τους και τη διεύρυνση της «σφαίρας επιρροής» του κάθε μπλοκ εξουσίας σε συνδυασμό με τη διαρκή επιθυμία κρατών και αφεντικών για τη μεγιστοποίηση της ισχύος και των κερδών τους έχουν, για άλλη μία φορά, ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση μίας εφιαλτικής πραγματικότητας για τα κατώτερα κοινωνικά κομμάτια όλου του κόσμου. Πρώτα πρώτα για τους λαούς που βιώνουν τη φρίκη του πολέμου και της προσφυγιάς και αμέσως μετά για όλους τους υπόλοιπους που δέχονται τόσο τις συνέπειες της λεηλασίας κάθε πεδίου παροχής των στοιχειωδών για την επιβίωση κοινωνικών αγαθών όσο και την περαιτέρω όξυνση του ελέγχου, της επιτήρησης, της καταστολής και των όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση.

Το κράτος πιστό στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη υποτίμηση της ζωής μας. Ενώ προϋποθέσεις για τον βίαιο κοινωνικό μετασχηματισμό είναι η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης και η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

Αυτή η συνθήκη, σε συνδυασμό με το ρημαγμένο τοπίο όπως διαμορφώθηκε από τη δολοφονική κρατική διαχείριση της πανδημίας– με τραγική συνέπεια τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο και περισσότερους από 33.000 στον ελλαδικό χώρο μέχρι σήμερα, όπου το ελληνικό κράτος το μόνο που προσέφερε ήταν άγρια καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους και την επιπλέον διάλυση του ΕΣΥ, με την πλήρη εγκατάλειψή του, με συγχωνεύσεις νοσοκομειακών μονάδων και ιδιωτικοποιήσεις και με τη μη στελέχωσή του με το αναγκαίο προσωπικό -οδηγούν πλέον το σύνολο της κοινωνικής βάσης στη βίαιη φτωχοποίηση και τους ταξικά πιο αδύναμους να δυσκολεύονται να καλύψουν τις βασικότερες ανάγκες τους για την επιβίωσή τους. Οι λογαριασμοί στα νοικοκυριά και το κόστος παραγωγής αυξήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα όσο ποτέ άλλοτε. Η τιμή του ρεύματος, του αερίου και των καυσίμων εκτοξεύτηκαν, συμπαρασύροντας ασφαλώς και όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μαζί τους. Βασικά αγαθά όπως το ψωμί και το ηλιέλαιο έφτασαν σε ασύλληπτα μέχρι πρότινος ύψη. Με αυτό το τρόπο απομειώνεται η δυνατότητα των φτωχών να καλύψουν τις πρώτες ανάγκες τους με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξαθλίωση της ζωής τους, αφού αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμα και τα βασικά με όρους επιβίωσης. Tο στεγαστικό ζήτημα με την συνεχή αύξηση των ενοικίων έχει καταδικάσει μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης στο να αδυνατεί να ανταπεξέλθει και παράλληλα ο νέος πτωχευτικός κώδικας απειλεί χιλιάδες οικογένειες με έξωση από την κατοικία τους. Η επονομαζόμενη “πραγματική οικονομία” φλερτάρει εκ νέου με μια ολοκληρωτική κατάρρευση.

Σήμερα, που η κρατική και καπιταλιστική επίθεση στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κλιμακώνεται από την ψήφιση του νόμου για την περιστολή των διαδηλώσεων, την κατάργηση του 8ώρου και την επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας, την απελευθέρωση των απολύσεων μέχρι την απόλυτη απαξίωση του αγαθού της δημόσιας υγείας, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής τα κρατικά κατασταλτικά επιτελεία στοχεύουν στο χτύπημα του κόσμου που ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και καταστέλουν με μανία κάθε αγωνιστική δραστηριότητα που επιχειρεί να καταδείξει τον σάπιο κόσμο της εξουσίας και να τον ανατρέψει. Από τη δολοφονική επίθεση στο 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων χώρων και συλλογικοτήτων εντός του ΑΠΘ, το χτύπημα εργατικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως στο εργοστάσιο της Μαλαματίνας στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν στρατοπεδεύσει σε πάρκα, πλατείες, λόφους και πανεπιστήμια μέχρι τα συνεχή και άγρια χτυπήματα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας και τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια και τις διώξεις εναντίον αναρχικών αγωνιστών.

Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό ήρθε για ακόμη μια φορά η στιγμή να προτάξουμε την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση της ζωής μας, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Απέναντι στον πόλεμο, που αποτελεί μονόδρομο σωτηρίας για το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, απέναντι στο σχέδιο αλληλοεξόντωσης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, απέναντι στον εθνικισμό, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό η μόνη ελπίδα είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, η οργανωμένη αντεπίθεση των από τα κάτω. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μια κάστα εξουσιαστών και η οργάνωση του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση για έναν κόσμο κοινοκτημοσύνης, ειρήνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΤΡΟΦΗ-ΣΤΕΓΑΣΗ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΤΑΞΙΚΗ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τετάρτη 9 Νοέμβρη, Χαυτεία, 11.00

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

-------------------------------------------------------------------------

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΘΑΝΑΤΟ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μέσα στα τελευταία 2 χρόνια όπου η πανδημία του covid-19 και η εγκληματική διαχείρισή της έχουν αφήσει εκατομμύρια νεκρούς ανά τον κόσμο και δεκάδες χιλιάδες στον ελλαδικό χώρο, τα ντόπια πολιτικά και οικονομικά αφεντικά προωθούν ακόμα πιο εντατικά τη λεηλασία της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και την άγρια καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους. Από τους πνιγμούς, τα pushbacks και τις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών στα υδάτινα και τα χερσαία σύνορα, το ξέσπασμα του πολέμου και τις συνεχείς πολεμικές προετοιμασίες, την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, την επίταση της φτώχειας και της εξαθλίωσης μέχρι τη σφοδρή καταστολή που εξαπολύει το κράτος απέναντι σε φοιτητές, αγωνιστές, εργάτες και φυλακισμένους, τις κρατικές δολοφονίες, το ξέπλυμα κυκλωμάτων παιδοβιαστών και μαφιόζων, την επιχείρηση ιδιοποίησης των δημόσιων χώρων και την καταστροφή του φυσικού κόσμου αναδεικνύεται η βαθιά σήψη του κρατικό-καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο προσπαθεί με κάθε μέσο να διαφυλάξει την υπεροχή του και να διαιωνίσει την ύπαρξή του.

Το κράτος πιστό στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη υποτίμηση της ζωής μας. Έχοντας αφήσει ως παρακαταθήκη ένα διαλυμένο/εγκαταλελειμμένο δημόσιο υγειονομικό σύστημα και χιλιάδες νεκρούς ως τραγική συνέπεια της δολοφονικής-κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, επιτίθεται στους από τα κάτω αυξάνοντας το κόστος ζωής. Βασικά αγαθά, όπως το ψωμί και το λάδι έχουν καταγράψει τρομακτική αύξηση ενώ τα καύσιμα, βρίσκονται αυτή τη στιγμή, στο υψηλότερο κόστος που έχει υπάρξει ποτέ, δυσχεραίνοντας σε μεγάλο βαθμό τις συνθήκες επιβίωσης. Ταυτόχρονα, η ραγδαία αύξηση των ενοικίων έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος των κατώτερων τάξεων σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών όπως η στέγαση, ενώ έχει καταδικάσει άλλους σε αστεγία λόγω έξωσης από την κατοικία τους.
Επιπλέον, οι δεκάδες νεκροί εργάτες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης. Η εντατικοποίηση της εργασίας, η επισφάλεια, οι μειώσεις των μισθών, η ελαστικότητα των ωραρίων σε βάρος των εργαζομένων και η γιγάντωση της ανεργίας αναδεικνύουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα. Σε αυτή την κατεύθυνση, της άγριας λεηλασίας της κοινωνικής βάσης, κινείται και η ψήφιση από την κυβέρνηση της ΝΔ έναν χρόνο πριν του αντεργατικού νομοσχεδίου, που καταργεί το εργατικό ωράριο του 8ώρου και θεσμοθετεί την (ήδη) απλήρωτη υπερωρία. Ταυτόχρονα επιχειρείται η στοχοποίηση κι ο περιορισμός των απεργιών και των ριζοσπαστικών διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος. Κινήσεις που αποτελούν πάγια αιτήματα της άρχουσας τάξης εδώ και καιρό με σκοπό να εντείνουν την εργασιακή εκμετάλλευση και να ξεριζώσουν κάθε μορφή αντίστασης που μπορεί να αναπτυχθεί στους χώρους δουλειάς. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο αγώνας των εργατών της Μαλαματίνας, που βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις εξαιτίας της άδικης απόλυσης 15 συναδέλφων τους και αντιμετωπίζουν την κρατική καταστολή, η οποία εξυπηρετεί στο ακέραιο τις απαιτήσεις της εργοδοσίας.

Το ξέσπασμα του πολέμου, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τα αιματοβαμμένα υδάτινα και χερσαία σύνορα, οι στοιβαγμένοι σε βάρκες και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης πρόσφυγες και μετανάστες, αποδεικνύουν για ακόμα μια φορά πως τα πλανητικά αφεντικά και οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου αδιαφορούν πλήρως για τις ζωές των φτωχών, των καταπιεσμένων, των κατατρεγμένων. Ο πόλεμος δεν έχει να υποσχεθεί παρά μόνο καταστολή της ελευθερίας, καταστροφή, φτώχεια, ξεριζωμό και θάνατο, επιφέροντας σημαντικές απώλειες στις ζωές των από τα κάτω και καθιστώντας τους πιόνια στην πολεμική σκακιέρα των εξουσιαστών. Απέναντι στις πολεμικές επιχειρήσεις, τους ενδοκαπιταλιστικούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τους διαρκώς αυξανόμενους πολεμικούς εξοπλισμούς των κρατών, τους εθνικισμούς και τη μισαλλοδοξία, που δεν εξυπηρετούν παρά μόνο τα συμφέροντα των ντόπιων και διεθνών πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, προτάσσουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη, την ειρήνη και την απελευθέρωση όλων των ανθρώπων από τα δεσμά του κράτους και του καπιταλισμού για μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία.

Η σημερινή νεοφιλελεύθερη διαχείριση έρχεται να υλοποιήσει την επιθετική κρατική πολιτική αναδιαρθρώσεων σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Ταυτόχρονα η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή των αντικοινωνικών πολιτικών τους. Η κατασταλτική εκστρατεία έχει ως σαφή στόχο την επιβολή ενός καθεστώτος τρομοκρατίας, μιας κοινωνικής συνθήκης που θα κυριαρχεί η σιωπή, ο φόβος και η υποταγή. Αυτός ο κοινωνικός μετασχηματισμός, η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης, η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων είναι οι προϋποθέσεις για το βάθεμα των όρων επιβολής. Κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν να καθυποτάξουν κάθε φωνή που αρθρώνεται ενάντια στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους είτε με τα ΜΑΤ είτε με την αναβάθμιση του νομικού και θεσμικού τους οπλοστασίου. Μια ολομέτωπη επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, που εκδηλώνεται με ακόμα πιο σφοδρούς όρους, απέναντι στην κοινωνική βάση, τους φτωχούς, τους απόκληρους, όσους και όσες αγωνίζονται. Από τη δολοφονική επίθεση στο 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων χώρων και συλλογικοτήτων με χρήση ασφυξιογόνων στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου που παρακολουθούσαν 6.000 άνθρωποι εντός του ΑΠΘ, το χτύπημα εργατικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως στο εργοστάσιο της Μαλαματίνας στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν στρατοπεδεύσει σε πάρκα, πλατείες, λόφους και πανεπιστήμια μέχρι τα συνεχή και άγρια χτυπήματα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας και τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια και τις διώξεις εναντίον αναρχικών αγωνιστών.

Απέναντι στην οργανωμένη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, η μόνη λύση βρίσκεται στην Οργάνωση του αγώνα των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Μέσα από αδιαμεσολάβητους αντιιεραρχικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες από τα κάτω μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, να παλέψουμε για την κοινωνική επανάσταση. Να ξαναφτιάξουμε τη ζωή με βασικά συστατικά την κοινωνική αλληλεγγύη, τη συνεργασία, χωρίς αφεντικά και δούλους. Να κάνουμε απτή πραγματικότητα τη γενικευμένη κοινωνική Αυτοδιεύθυνση, να συνοψίσουμε την πολιτική ελευθερία και την οικονομική ισότητα στο σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα. Για ένα ελευθεριακό κίνημα όλων των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων που θα δίνει διέξοδο στις πραγματικές ανάγκες.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
υγεία, τροφή, παιδεία, στέγαση

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τετάρτη 9 Νοέμβρη
Αθήνα: Συγκέντρωση στα Χαυτεία στις 11.00 και διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Θεσσαλονίκη: Συγκέντρωση στην Καμάρα στις 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

----------------------------------------------------

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση.
Η συνεχής αύξηση των τιμών σε ρεύμα, καύσιμα και είδη πρώτης ανάγκης, η ολοένα και κλιμακούμενη κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας, η θέσπιση και εφαρμογή χουντικής εμπνεύσεως νόμων, που μόνο στόχο έχουν την καταστολή και την εξαθλίωση, είναι αρκετά για να εντείνουν την ανισότητα ανάμεσα στα κοινωνικά στρώματα, εξυπηρετώντας τους σκοπούς των από τα πάνω. Σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, είτε μιλάμε για την εκπαίδευση, όπου ο νόμος 4777 εφαρμόζεται βήμα βήμα και ο δρόμος για τον νέο νόμο πλαίσιο ανοίγει, αποσκοπώντας την πλήρη εκμηδένιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών κεκτημένων των φοιτητών/τριών, την μείωση των παροχών της φοιτητικής μέριμνας για την πλειοψηφία του φοιτητικού σώματος, την ιδιωτικοποίηση των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών, τα νέα πειθαρχικά που θα οδηγούν στην διαγραφή φοιτητών, την απαξίωση των πτυχίων μας, την πλήρη παράδοση της διαχείρισης του πανεπιστημίου στο διεθνές κεφάλαιο. Είτε μιλάμε για την εκπαίδευση, για τις συνθήκες εργασίας, την περίθαλψη, η πορεία προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και οι ταξικές διακρίσεις απλώνονται όλο και περισσότερο.
Εμείς ως αναρχικές/οι φοιτήτριες/ές αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ως αλληλένδετο κομμάτι του αγώνα ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, του αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Προτάσσουμε και αγωνιζόμαστε για έναν άλλον κόσμο που θα χωράει όλους τους κόσμους, έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.
Για όλους αυτούς τους λόγους στηρίζουμε την κινητοποίηση για την Γενική Απεργία στις 9 Νοεμβρίου. Συγκέντρωση στα Χαυτεία στις 11:00, διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΙΣ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας