ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ

Οι αλλεπάλληλες κρίσεις του κρατικού– καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίων γεγονότων αλλά προκύπτουν από τις ίδιες τις αντιφάσεις του που τις προκαλεί η αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ εργαλειοποιούν τις κρίσεις, ώστε να μπορέσει το σύστημα να διαιωνίσει την ύπαρξή του, να αυξήσει τα κέρδη του, να επεκτείνει την ισχύ του και να βαθύνει την επιβολή της κυριαρχίας του πάνω στις κοινωνίες και τη φύση.Έτσι, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στους λαούς.

Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία μετά τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας αποτελεί το πιο πρόσφατο γεγονός μέσα από το οποίο αναδεικνύεται η βαθιά σήψη του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που δεν έχει πλέον τίποτα να υποσχεθεί στους από τα κάτω πέρα από πόλεμο, προσφυγιά, αρρώστιες, φτώχεια, εξαθλίωση, έλεγχο και υποταγή. Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την κυριαρχία των πλουτοπαραγωγικών πηγών, για τη διαχείρισή τους και τη διεύρυνση της «σφαίρας επιρροής» του κάθε μπλοκ εξουσίας σε συνδυασμό με τη διαρκή επιθυμία κρατών και αφεντικών για τη μεγιστοποίηση της ισχύος και των κερδών τους έχουν, για άλλη μία φορά, ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση μίας εφιαλτικής πραγματικότητας για τα κατώτερα κοινωνικά κομμάτια όλου του κόσμου. Πρώτα πρώτα για τους λαούς που βιώνουν τη φρίκη του πολέμου και της προσφυγιάς και αμέσως μετά για όλους τους υπόλοιπους που δέχονται τόσο τις συνέπειες της λεηλασίας κάθε πεδίου παροχής των στοιχειωδών για την επιβίωση κοινωνικών αγαθών όσο και την περαιτέρω όξυνση του ελέγχου, της επιτήρησης, της καταστολής και των όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση.

Το κράτος πιστό στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη υποτίμηση της ζωής μας. Ενώ προϋποθέσεις για τον βίαιο κοινωνικό μετασχηματισμό είναι η αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης και η εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

Αυτή η συνθήκη, σε συνδυασμό με το ρημαγμένο τοπίο όπως διαμορφώθηκε από τη δολοφονική κρατική διαχείριση της πανδημίας– με τραγική συνέπεια τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο και περισσότερους από 33.000 στον ελλαδικό χώρο μέχρι σήμερα, όπου το ελληνικό κράτος το μόνο που προσέφερε ήταν άγρια καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στο σύνολό τους και την επιπλέον διάλυση του ΕΣΥ, με την πλήρη εγκατάλειψή του, με συγχωνεύσεις νοσοκομειακών μονάδων και ιδιωτικοποιήσεις και με τη μη στελέχωσή του με το αναγκαίο προσωπικό -οδηγούν πλέον το σύνολο της κοινωνικής βάσης στη βίαιη φτωχοποίηση και τους ταξικά πιο αδύναμους να δυσκολεύονται να καλύψουν τις βασικότερες ανάγκες τους για την επιβίωσή τους. Οι λογαριασμοί στα νοικοκυριά και το κόστος παραγωγής αυξήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα όσο ποτέ άλλοτε. Η τιμή του ρεύματος, του αερίου και των καυσίμων εκτοξεύτηκαν, συμπαρασύροντας ασφαλώς και όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μαζί τους. Βασικά αγαθά όπως το ψωμί και το ηλιέλαιο έφτασαν σε ασύλληπτα μέχρι πρότινος ύψη. Με αυτό το τρόπο απομειώνεται η δυνατότητα των φτωχών να καλύψουν τις πρώτες ανάγκες τους με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική εξαθλίωση της ζωής τους, αφού αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμα και τα βασικά με όρους επιβίωσης. Tο στεγαστικό ζήτημα με την συνεχή αύξηση των ενοικίων έχει καταδικάσει μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης στο να αδυνατεί να ανταπεξέλθει και παράλληλα ο νέος πτωχευτικός κώδικας απειλεί χιλιάδες οικογένειες με έξωση από την κατοικία τους. Η επονομαζόμενη “πραγματική οικονομία” φλερτάρει εκ νέου με μια ολοκληρωτική κατάρρευση.

Σήμερα, που η κρατική και καπιταλιστική επίθεση στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κλιμακώνεται από την ψήφιση του νόμου για την περιστολή των διαδηλώσεων, την κατάργηση του 8ώρου και την επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας, την απελευθέρωση των απολύσεων μέχρι την απόλυτη απαξίωση του αγαθού της δημόσιας υγείας, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής τα κρατικά κατασταλτικά επιτελεία στοχεύουν στο χτύπημα του κόσμου που ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και καταστέλουν με μανία κάθε αγωνιστική δραστηριότητα που επιχειρεί να καταδείξει τον σάπιο κόσμο της εξουσίας και να τον ανατρέψει. Από τη δολοφονική επίθεση στο 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων χώρων και συλλογικοτήτων εντός του ΑΠΘ, το χτύπημα εργατικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, όπως στο εργοστάσιο της Μαλαματίνας στη Θεσσαλονίκη, τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν στρατοπεδεύσει σε πάρκα, πλατείες, λόφους και πανεπιστήμια μέχρι τα συνεχή και άγρια χτυπήματα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας και τα κατασκευασμένα κατηγορητήρια και τις διώξεις εναντίον αναρχικών αγωνιστών.

Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό ήρθε για ακόμη μια φορά η στιγμή να προτάξουμε την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση της ζωής μας, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Απέναντι στον πόλεμο, που αποτελεί μονόδρομο σωτηρίας για το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, απέναντι στο σχέδιο αλληλοεξόντωσης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, απέναντι στον εθνικισμό, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό η μόνη ελπίδα είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, η οργανωμένη αντεπίθεση των από τα κάτω. Μόνο η συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, η κοινωνική απαλλοτρίωση του πλούτου που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και απομυζά μια κάστα εξουσιαστών και η οργάνωση του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση για έναν κόσμο κοινοκτημοσύνης, ειρήνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας μπορούν να δικαιώσουν τους πόθους και τις πραγματικές ανάγκες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΤΡΟΦΗ-ΣΤΕΓΑΣΗ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΤΑΞΙΚΗ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Επόμενη διαδικασία της ΣΑΚΤΧ

Πέμπτη 3 Νοέμβρη στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 στις 20.00

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τετάρτη 9 Νοέμβρη, Χαυτεία, 11.00

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση