Αλληλεγγύη στην κατάληψη «στέκι στο βιολογικό»

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ «ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ»

 

Την Πέμπτη 18 Νοέμβρη 2021, παρατηρούνται κρατικές επεμβάσεις στην κατάληψη «στέκι στο βιολογικό». Συγκεκριμένα, τοποθετούνται γυψοσανίδες στο χώρο και σημαδεύονται τείχη προς κατεδάφιση. Σύμφωνα με σχετική έρευνα, το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανέθεσε εργολαβία για την αναδιαμόρφωση του χώρου προορίζοντας το στέκι για αίθουσα λειτουργίας της σχολής της ΣΘΕ.

 

Αυτή η κίνηση αποτελεί μία ακόμη επίθεση κράτους – κεφαλαίου, σε αγαστή συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, ενάντια στις καταλήψεις, στις αυτοδιαχειριζόμενες δομές αγώνα, στα στέκια, στους/ις αγωνιζόμενους/ες. Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης μέσα σε ένα συλλογικό πλαίσιο πάλης. Άλλωστε, δεν μας προκαλεί έκπληξη η συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους με τις πρυτανικές αρχές. Εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών υπό την πανεπιστημιακή ιδιοκτησία, όπως η κατάληψη Terra Incognita και η Rosa Nera, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, οι εισβολές των μπάτσων στις ΦΕΠΑ και στο ΕΜΠ, το σφράγισμα του κτιρίου Γκίνη στο Κάτω Πολυτεχνείο, η σκευωρία δίωξης για υποχρεωτική λήψη DNA των 14 αγωνιστών της κατάληψης πρυτανείας του ΕΜΠ. Γενικώς, η κατάργηση του Ασύλου, οι πολλαπλές έφοδοι της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό χώρο και ο σχεδιασμός για τη μελλοντική σύσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) αποτελούν το μέσο για την ένταση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας εντός κι εκτός πανεπιστημίων.

 

Ταυτόχρονα, η κίνηση εντάσσεται και στην κατεύθυνση της εφαρμογής του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη 4777. Ο έλεγχος, η επιτήρηση και η πειθάρχηση περνούν μέσα από την αποστείρωση και αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, δηλαδή την εκκένωση στεκιών και κατειλημμένων χώρων, τα πειθαρχικά συμβούλια και τη στοχοποίηση όποιου δεν συμμορφώνεται, την καταστολή κάθε πολιτικής έκφρασης και ριζοσπαστικής δράσης εντός των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Για πολλοστή φορά εν μέσω πανδημίας, κράτος και κεφάλαιο μετακυλώντας το βάρος της ευθύνης στις πλάτες της κοινωνίας, αποδεικνύουν τη χείριστη διαχείρισή της. Οι σχολές άνοιξαν ξανά χωρίς αναβαθμισμένες, υγειονομικά και αριθμητικά, αίθουσες, χωρίς τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα προστασίας, χωρίς προσλήψεις επιπλέον προσωπικού. Αντ’ αυτού, αναβαθμίζονται πλήρως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, ο εξοπλισμός της αστυνομίας και οι «δουλειές» των εργολαβιών.

 

Ως αναρχικοί/ές φοιτητές/ριες, που στεγαζόμαστε στο στέκι φιλοσοφικής ΑΠΘ, αντιλαμβανόμαστε τις καταλήψεις ως κέντρα αγώνα και χώρους στέγασης πολιτικών εγχειρημάτων. Ως δομές του κινήματος για την προετοιμασία των αντιστάσεων και των αγώνων ενάντια στην ενάντια στην εξουσία, αμφισβητώντας έμπρακτα τον θεσμό της ιδιοκτησίας. Η εδαφικοποίηση στις καταλήψεις δημιουργεί κοινωνικές προσβάσεις και αποζητά την σύνδεση των καταπιεσμένων και των αγώνων τους και αποτελούν αναφαίρετο κομμάτι του δημόσιου χώρου των πανεπιστημίων. Το κράτος επιχειρεί να επιβάλλει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση μέσω της ολομέτωπης επίθεσης στους αγωνιζόμενους/ες φοιτητές/τριες και τις δομές τους εντός πανεπιστημίου. Στο πλαίσιο της προληπτικής αντιεξέγερσης αναβαθμίζει το νομικό του οπλοστάσιο, προωθεί δικαστικές σκευωρίες, επιτίθεται σε διαδηλώσεις και μεθοδεύει εκκενώσεις καταλήψεων. Με όπλα μας τον αυτοοργανωμένο – αδιαμεσολάβητο αγώνα και την κοινωνική αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια δηλώνουμε ότι θα αντισταθούμε ενάντια σε ακόμη μια εκκένωση/κατεδάφιση κατάληψης.