[Θεσ/νικη - ΑΣΦ Quieta Movere] Αντιφασιστική διαδήλωση για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

 

Στις 18 Σεπτέμβρη μετράμε 11 χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, ο οποίος μαχαιρώνεται θανάσιμα από τον Γ. Ρουπακιά, μέλος των παρακρατικών ταγμάτων εφόδου της Χ.Α. Το κράτος θέλοντας να ενισχύσει το προσωπείο της δικαιοσύνης καταδικάζει την Χρυσή Αυγή σε εγκληματική οργάνωση με ορισμένα από τα ηγετικά στελέχη και μέλη των ταγμάτων εφόδου να καταδικάζονται και να οδηγούνται πρόσκαιρα στην φυλακή. Η δίκη της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε ένα ακόμα περίτεχνο σχέδιο του κράτους να παρουσιαστεί ως εγγυητής της κοινωνικής ομαλότητας παραπλανώντας την κοινή γνώμη - μιας που σήμερα οι περισσότεροι φασίστες βρίσκονται ελεύθεροι.

 

Γνωρίζουμε καλά πως οργανικό κομμάτι κάθε φασιστικού μορφώματος αποτελεί το ίδιο το εξουσιαστικό σύστημα, το οποίο φροντίζει διαρκώς να εμποτίζει την κοινή γνώμη με ρατσιστικές, εθνικιστικές, μισαλλόδοξες αντιλήψεις. Η σιωπηρή συνενοχή του συστήματος απέναντι σε εχθρικές πρακτικές είναι αυτή που ανοίγει τον δρόμο για την κοινωνική άνοδο ναζιστικών ιδεολογημάτων. Φασιστικά σκουπίδια εξαπολύουν μίσος και κυκλοφορούν ανενόχλητα στις γειτονίες, στα σχολεία και τις σχολές μας με πρόσφατο παράδειγμα την φασιστική επίθεση που δέχτηκε το στέκι της Λαϊκής Βιβλιοθήκης στην Νεάπολη.

 

Μέσα σε μια συνθήκη όπου η ανθρώπινη ζωή κοστολογείται ως μηδαμινή τα φασιστικά ιδεολογήματα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να καλλιεργηθούν και να διαχυθούν στον κοινωνικό ιστό. Οι αναρίθμητες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα ανοιχτά του Αιγαίου, τα πογκρόμ κατά των προσφύγων, καθώς και οι απαγωγές μεταναστών στον Έβρο καταδεικνύουν πως το ίδιο το κράτος αποτελεί ηθικό αυτουργό των φασιστικών φρονημάτων, προβάλλοντας έκδηλα το εθνικιστικό –ναζιστικό προσωπείο του χρεοκοπημένου μηχανισμού. Το κράτος ποτέ δεν θα αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί για όλα τα δεινά που δολοφονούν, καταπιέζουν, υποτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αντ’ αυτού θα φροντίζει διαρκώς να εμπλουτίζει την πολιτική του ατζέντα σε πλήρη ευθυγράμμιση με το μοντέλο του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η άρχουσα τάξη για να διατηρήσει την εξουσιαστική της υπόσταση αλώβητη, αναπαράγει σχέσεις εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας ισοπεδώνοντας καθετί συλλογικό και αλληλέγγυο.

 

Παράλληλα κράτος και αφεντικά πασχίζουν να συνθλίψουν τον κόσμο του αγώνα εκμηδενίζοντας κάθε αντίσταση των από τα κάτω. Η καταστολή του αναρχικού κινήματος, η κατάργηση του ασύλου και η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι εκκενώσεις καταλήψεων,με πρόσφατο παράδειγμα το στέκι Primavera και την κατάληψη Libertatia -η οποία μάλιστα 6 χρόνια πριν δέχτηκε επίθεση από φασιστες και μέχρι και σήμερα η ανοικοδόμηση της ήταν στα χέρια συντρόφων και συντροφισσών- και τα κατασταλτικά χτυπήματα σε ριζοσπαστικές κινητοποιήσεις καταδεικνύουν περίτρανα την επιθυμία του συστήματος να καθυποτάξει κάθε φωνή που αντιστέκεται στο κυρίαρχο κρατικό αφήγημα. Η στοχοποίηση του αναρχικού- αντιφασίστα συντρόφου Δ.Μ με αφορμή της συγκρούσεις που ξέσπασαν στο Εφετείο το 2020, η δίωξη μελών του αντιφασιστικού κινήματος και η θεσμοθέτησή του νόμου περί εγκληματικών οργανώσεων για την ποινικοποίηση κάθε κοινωνικής αντίστασης αποτελούν ορισμένα παραδείγματα που αποδεικνύουν τις κατασταλτικές προθέσεις του κράτους ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο.

 

Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας για την ίδια την ζωή και δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την μήτρα του- από το ίδιο το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Αντιλαμβανόμαστε πως για να συνθλίψουμε κάθε φασιστικό αφήγημα, οφείλουμε να αντιμαχόμαστε καθημερινά το κρατικό πλέγμα κυριαρχίας, που καλλιεργεί μίσος, βια και διακρίσεις ανάμεσα στους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου. Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους και όχι μέσα από θεσμικά όργανα και αίθουσες δικαστηρίων. Όσο λοιπόν φασίστες και αφεντικά πασχίζουν να διαιρέσουν την κοινωνική βάση και να οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες, εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να δομούμε έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης. Μέσα από ακηδεμόνευτους αγώνες και συλλογική οργάνωση να στήσουμε αναχώματα ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά.