Κάλεσμα Αυτοοργανωμένου Σχήματος Αρχιτεκτονικής για Συγγραφή ανοιχτού πλαισίου και Γενική Συνέλευση Συλλόγου

• Συγγραφή ανοιχτού πλαισίου
Δευτέρα 29/01 - 12:00 - στέκι στο φουαγιέ (κεντρική είσοδος Πολυτεχνείου δεξιά)

• Γενική συνέλευση Σ.Σ. Αρχιτεκτονικής
Τρίτη 30/01 - 14:00 - αίθουσα 301

Τί είναι το ανοιχτό πλαίσιο;

Το ανοιχτό πλαίσιο αποτελεί μία συλλογική διαδικασία ζύμωσης κατά την οποία μοιραζόμαστε προβληματισμούς και αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για τις σχολές μας, μακριά από λογικές επαγγελματιών της πολιτικής, κομματικών γραμμών που διαμόρφωσαν για εμάς χωρίς εμάς τις «ενωτικές» προτάσεις τους. Ανοιχτό πλαίσιο σημαίνει ότι δεν αναθέτουμε σε κανέναν και καμία να μιλήσει εξ΄ονόματός μας, αλλά αποφασίζουμε οι ίδιοι και οι ίδιες με βάση την αυτοοργάνωση και την αντιιεραρχία. Η διαδικασία ανοιχτού πλαισίου καλείται πριν τη γενική συνέλευση για να μπορέσει να αποτελέσει μία ουσιαστική και παραγωγική διαδικασία συνδιαμόρφωσης και ζύμωσης μεταξύ των συμμετεχόντων,με ίσους όρους, καθώς τα θέματα που συζητάμε αφορούν όλους/ες το ίδιο. Το ανοιχτό πλαίσιο κατατίθεται στη γενική συνέλευση ενώ είναι ανοιχτό σε τυχόν επιπλέον προσθήκες.

Με μέσα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη να βρεθούμε με συνέπεια και πείσμα στις συνελεύσεις, στις καταλήψεις, στους δρόμους.

Γιατί ανοιχτό πλαίσιο;

Αυτό, είναι ένα ακόμα κεκτημένο των διαδικασιών βάσης που έχουμε κρατήσει, από τον μεγάλο φοιτητικό κίνημα ενάντια στο νόμο4777. Από την συνδιαμόρφωση εντός του ανοιχτού πλαισίου, μέχρι τις συντονιστικες επιτροπές και την οργάνωση των πορειων και των καταλήψεων, συλλογικά επιλέγουμε τους τρόπους που θα δράσουμε και θα εκφράσουμε. Η οργάνωση και οι διαδικασίες μας είναι και αυτές ένα κομμάτι της πολιτικής μας στάσης. Ο αδιαμεσολαβητος αγώνας δεν είναι μια κούφια φράση, είναι μια βιωμένη συνθήκη που μόνο προωθητικά έχει λειτουργήσει τόσο στο σύλλογο μας όσο και ευρύτερα στο ΑΠΘ και το ΠΑΜΑΚ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΔΗΜΟΣΙΑ/ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

Στις αρχές του Φεβρουαρίου προβλέπεται να ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο <<ελεύθερο πανεπιστήμιο>> μέσω της παράκαμψης του άρθρου 16, με το οποίο νομιμοποιείται η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έτσι, την περίοδο που όλα υποβαθμιζονται και εξαγοράζονται, το κράτος αποφασίζει να χτυπήσει ξανά τα κοινωνικά αγαθά και συγκεκριμένα, την ήδη εξαθλιωμένη δημόσια δωρεάν παιδεία. Ειδικότερα, ως προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με τη νομιμοποίηση της λειτουργίας ιδιωτικών ιδρυμάτων ανοίγει ο δρόμος για την περαιτέρω υποχρηματοδότηση των δημοσίων πανεπιστημίων, αλλά και την νομιμοποίηση της εισροής ιδιωτικών κεφαλαίων στα πανεπιστήμια. Έτσι, σχολεία και σχολές που δε θα αντέξουν τον ανταγωνισμό θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν. Εδώ φαίνεται και η άρρηκτη σύνδεση του κράτους με τα ιδιωτικά συμφέροντα, που ως στόχο έχει να μετατρέψει τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε επιχειρήσεις. Συνεπώς, η γνώση γίνεται μέσο παραγωγής και το καπιταλιστικό σύστημα υπολογίζει την αξία της και εντείνει την εμπορευματοποίηση της.

Το νέο αυτό νομοσχέδιο έρχεται ως συνέχεια προηγούμενων εκπαιδευτικών νόμων όπως η ψήφιση του νόμου 4777 όπου επιτρέπει την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια καθώς και την διαγραφή φοιτητών μετά τα ν+2 χρόνια, των νόμων για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Επιπλέον, την κατάργηση του ασύλου που παρεμποδίζει την διακίνηση ελεύθερων ιδεών, την κοινωνικοποίηση και την πολιτικοποίηση των φοιτητών δημιουργώντας ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο. Προσθετικά σε όλα αυτά έρχεται και ο κατακερματισμός του γνωστικού αντικειμένου και ο περιορισμός των εργατικών δικαιωμάτων, οι διαγραφές, τα πειθαρχικά και η καταστολή. Όλα τα προαναφερόμενα αναδεικνύουν την όλο και πιο έντονη εντατικοποίση των σπουδών και των ζωών μας. Τα ιδιωτικά συμφέροντα και οι επιχειρήσεις θα ορίζουν πλέον ποιά σχολή αξίζει να λειτουργεί ή να κλείσει, ποιά θα είναι τα περιεχόμενα διδασκαλίας τα οποία θα καλύπτουν τις ανάγκες της αγοράς και ποιά θα είναι τα οικονομικά κριτήρια τα οποία θα πρέπει να πληρούμε για να έχουμε τη δυνατότητα να σπουδάσουμε. Μιλάμε για την μετακύληση του κόστους εκπαίδευσης ξανά στις πλάτες μας και την ένταση των ταξικών φραγμών στην ήδη κατακρεουργημένη δωρεάν παιδεία. Η συνθήκη αυτή θα επηρεάσει μετέπειτα το εργασιακό περιβάλλον και θα οδηγήσει τους νέους εργαζόμενους στην ανεργία και την μετανάστευση , καθώς υποτιμάται η αξία των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων.

Το νέο νομοσχέδιο και οι σχολές αρχιτεκτονικής:
Ειδικότερα, καθώς αναγνωρίζουμε την αρχιτεκτονική ως μια συνεχή διαδικασία που εκφράζει και πλάθεται από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση, συνειδητοποιούμε πως οι επιπτώσεις του νέου νόμου είναι άμεσες και πολύπλευρες.

Η εισχώρηση του κεφαλαίου στη γνώση, οδηγεί σε κατευθυνόμενες εκπαιδευτικές διαδικασίες και προώθηση αν όχι επιβολή "χρήσιμων" για τα κράτη και το κεφάλαιό προγραμμάτων σπουδών, και άρα εργασιών, έρευνας κλπ.

Ήδη, βλέπουμε τάση της ακαδημαϊκής αρχιτεκτονικής σκέψης προς μία λογική που βλέπει τις πόλεις αποκλειστικά ως πεδίο συνεχούς συσσώρευσης κεφαλαίου και το φυσικό περιβάλλον ως τόπο εκμετάλλευσης. Αυτό, επιτυγχάνεται μεσω συνεχούς καταστολής στο δημόσιο χώρο, καπάτησή του από τον ιδιωτικό τομέα, και γενικότερα με πολιτικές αποκλεισμού και εκτοπισμού.Η αρχιτεκτονική μπορεί είτε να προωθήσει ή να αποτρέψει τέτοιες πολιτικές πρακτικές, και οι σχολές μας είναι ο τόπος γέννησης αυτών των ιδεών. Η διεκδίκηση των δημόσιων χώρων της πόλης, του δημόσιου χαρακτήρα βασικών δομών (στέγασης, υγείας, παιδείας) και τη χωρική συμπερίληψη κοινωνικών ομάδων μπορεί και θα έπρεπε να πηγάζει (και) από την αρχιτεκτονική παιδεία.

Επιπλέον, το πτυχίο μας δεν είναι απλά ένα χαρτί που μπορεί να αγοραστεί αλλά το σύνολο του χρόνου κοινωνικών, πολιτικών, θεωρητικών και πρακτικών ζυμώσεων. Οι αρχιτέκτονες/ισσες, όπως και όλοι οι υπόλοιποι επιστήμονες, θα έπρεπε να προέρχονται από όλες τις τάξεις και τις κοινωνικές ομάδες, καθώς φέρουμε ευθύνη για ό,τι θα ακολουθήσει. Οι ίσες ευκαιρίες είναι ο μόνος τρόπος να κτίσουμε συμπεριληπτικά και συμβιωτικά "σενάρια κατοίκησης".

Το ανεξάρτητο πανεπιστημιακό άσυλο είναι το τελευταίο στεγανό ελεύθερης κίνησης πολιτικών ιδεών,και η αρχιτεκτονική σκέψη ως βαθιά πολιτική απειλείται εξίσου από το νέο νομοσχέδιο και όλες τις προηγούμενες τακτικές διαλυσής του. Η αγορά εργασίας δεν θα έπρεπε να ορίζει την εκπαίδευση, αλλά το αντίθετο.

Να μετατρέψουμε τις σχολές μας σε κέντρα αγώνα, που δίνουν ζωντάνια σε μια περίοδο υποτίμησης των ζώων μας. Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και να τους δώσουμε συνέχεια και διάρκεια. Ήδη σε πολλές σχολές που τελούν υπό κατάληψη οι εξεταστικές και τα μαθήματα πήραν παράταση, μία πρώτη ουσιαστική νίκη των αγωνιζόμενων φοιτητ(ρι)ών που καταδεικνύει πως ο αγώνας πρέπει και θα δοθεί ΤΩΡΑ!

Ο μόνος τρόπος να δούμε τις διεκδικίσεις μας να γίνονται πραγματικότητα είναι μέσω της οργάνωσης στη βάση και της μαζικής παρουσίας μας στις διαδικασίες αγωνα, οριζόντια και αντιιεραρχικά. Από την πλευρά μας ας κάνουμε το παν για να μπλοκάρουμε την κατάθεση του νέου νομοσχεδίου και να υπερασπιστούμε την δημόσια παιδεία.

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ!

Αυτοοργανωμένο Σχήμα Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ