ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝΕ ΣΕ ΚΑΛΠΕΣ
Η φετινή χρονιά και ο φοιτητικός αγώνας που ξέσπασε ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια απέδειξε περίτρανα πως οι καταλήψεις, οι συνελεύσεις και οι διαδηλώσεις μπορούν να λειτουργήσουν ως βασικά εργαλεία για την συγκρότηση ενός μαζικού κινήματος με διάρκεια και ριζοσπαστικά αιτήματα. Επιβεβαιώθηκε και τονίστηκε η σημασία των τακτικών Γενικών Συνελεύσεων, όπου όλα τα μέλη μάχονται ενεργά, καθημερινά και επί ίσοις όροις για την διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Οι Γενικές Συνελεύσεις αποτελούν το μοναδικό μέσο οριζόντιας δομής που κατέχει το φοιτητικό κίνημα, έτσι ώστε καλλιεργήσει συλλογικές συνειδήσεις και να υψώσει αντιστάσεις απέναντι στις επιδιώξεις του κρατικού μηχανισμού.
Παρόλα αυτά, διάφορα κομματικά στελέχη αποσύρθηκαν από τους συλλόγους και θέλησαν να ενσωματώσουν τις αντιστάσεις και τις διεκδικήσεις μας στον δικό τους πολιτικό σχεδιασμό, προσπαθώντας με κάθε μέσο να εμποδίσουν την περαιτέρω συνέχιση του αγώνα. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα σχολών, όπου διάφορα πολιτικά παρακλάδια φρέναραν συνελεύσεις, οδηγώντας θελημένα στην πλήρη απονέκρωση των συλλόγων και στην καταστολή του φοιτητικού κινήματος. Βασικός τους στόχος άλλωστε ήταν η μετατροπή των φοιτητικών αντιστάσεων σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Όσο λοιπόν και αν θέλουν να παρουσιαστούν ως υπέρμαχοι των φοιτητικών διεκδικήσεων, αντιλαμβανόμαστε πως ο αγώνας για εκείνους περιορίζεται στις κάλπες και στα στενά όρια κομματικών συμφερόντων, ενώ παράλληλα μεταφράζεται σε ένα διαρκές κυνήγι ψήφων και ηγεμονίας.
Σε μακροσκοπική κλίμακα το ίδιο το σύστημα στο οποίο ζούμε δομείται βάση ενός μοντέλου ιεραρχίας και αναπαράγει την λογική της ανάθεσης και εκπροσώπησης στην κοινωνία. Η κυρίαρχη αφήγηση πλάθει την ψευδαίσθηση ότι μέσα από τις κάλπες μπορεί να επέλθει η κοινωνική αλλαγή, τρέφοντας με αυταπάτες τον κόσμο ότι μπορεί να μετέχει στην λήψη αποφάσεων και ότι τα αιτήματα του μπορούν να ικανοποιηθούν με μια ψήφο. Εν αντιθέσει, το εκλογικό μοντέλο δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα μέσο αυτοσυντήρησης της ίδιας της εξουσίας, το οποίο αδρανοποιεί κάθε μαχητική και ταξική αντίσταση στο πεδίο του δρόμου. Στην ίδια τροχιά κινούνται και οι φοιτητικές εκλογές, μιας που το πανεπιστήμιο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας που ζούμε. Πολιτικές μπάντες αυτό- παρουσιάζονται ως επίδοξοι σωτήρες που μπορούν να επιφέρουν λύσεις σε ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές, εξαιρώντας και εξαντλώντας στην πραγματικότητα την τακτική επιρροή του φοιτητικού συνόλου στις πανεπιστημιακές διεκδικήσεις. Έτσι λοιπόν, πολιτικές δυνάμεις μέσα από τα Διοικητικά Συμβούλια –επικαλούμενες την εκλογική τους ηγεμονία - αποφασίζουν αυθαίρετα και κατά το δοκούν για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, κάνοντας πράξη την λογική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης των φοιτητικών αιτημάτων.
Γνωρίζουμε καλά, πως κάθε διαδικασία που κατευθύνεται από ανώτερα θεσμικά όργανα και αποκόβεται πλήρως από την βάση του παύει να εμπεριέχει την άμεση και μαζική συμμετοχή όλων στην λήψη αποφάσεων, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα επιπλέον λιθαράκι τροφοδότησης του ήδη υπάρχοντος εξουσιαστικού μοντέλου. Οι φοιτητικές εκλογές και η ανάδειξη εκπροσώπων βαδίζουν πιστά στην ίδια τροχιά που δομείται η κυρίαρχη κρατική αφήγηση και με κανέναν τρόπο δεν μπορούν να ανατρέψουν τις επιδιώξεις κράτος και κεφαλαίου για περαιτέρω εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Ριζικές αλλαγές έπεται να έρθουν μόνο αν μαχόμαστε καθημερινά με αυτοοργανωμένο και ακηδεμόνευτο αγώνα ενάντια σε όσους εξουσιάζουν τις ζωές μας. Ως αναρχικοί/ ες η αποχή από τις εκλογές συνεπάγεται με καθημερινές διεκδικήσεις και οργανωμένο αγώνα μέσα και έξω από τις σχολές. Οι αντιστάσεις μας δεν μπαίνουνε σε κάλπες αλλά υψώνονται έξω και ενάντια σε αυτές, με τακτικά ραντεβού στον δρόμο, συνελεύσεις, καταλήψεις και συγκρούσεις απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ
ΠΟΡΕΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ - ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere