ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Όλες οι πτυχές της ζωής μας, όλα τα κοινωνικά πεδία στα οποία ζούμε και δραστηριοποιούμαστε δέχονται μια συνεχή κρατική και καπιταλιστική επίθεση, η οποία δεν αρκείται απλώς στην επιβολή όλο και επαχθέστερων όρων επιβίωσης, αλλά αποσκοπεί στην αναδιάρθρωση όλων των σχέσεων που διέπουν την καθημερινότητα. Η ίδια η ουσία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου βρίσκεται στην μεταστροφή του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων προς εξατομίκευση, εντατικοποίηση και ανταγωνισμό, εκμηδενίζοντας κάθε συλλογικό όραμα. Εν μέσω της επέλασης των αντικοινωνικών θανατοπολιτικών, κάθε προοπτική αντίστασης και διεκδίκησης φαντάζει παρωχημένη μπροστά σε μια ευκαιρία για προσωπική ανέλιξη και την εξασφάλιση ενός προσωπικού οφέλους.
Η απίσχναση της συλλογικής προοπτικής που με κάθε μέσο προσπαθούν το κράτος και το κεφάλαιο να επιβάλουν είναι αυτή που μετατρέπει την κοινωνία σε απλό θεατή της πραγματικότητας, ανήμπορη ακόμα και να σκεφτεί να αντιδράσει απέναντι στον ευτελισμό της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν ψυχρά την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα είτε σε τοπικό επίπεδο, είτε σε παγκόσμιο να παίρνει την πιο κτηνώδη μορφή της, με τους αριθμούς των νεκρών να παρελαύνουν στους δέκτες τους, μετρώντας τα δολοφονημένα παιδιά στην Παλαιστίνη, τους επιστρατευμένους που στέλνονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου στην Ουκρανία, τους υποσιτισμένους σε ολόκληρη την αποικιοκρατούμενη Αφρική, τους διαμελισμένους ή πνιγμένους πρόσφυγες στα σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, τους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους από ιάσιμες ασθένειες στα λεηλατημένα νοσοκομεία, τους εργάτες που σκοτώνονται στα εργασιακά κάτεργα, τους Ρομά που εκτελούν οι ένστολοι δολοφόνοι στους δρόμους. Όσο δε αφορά τα πιο περιθωριοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας όπως τους αστέγους και τους τοξικοεξαρτημένους, η κοινωνία του θεάματος κρίνει πως η ζωή και ο θάνατος τους δε χρήζει ούτε τυπικής αναφοράς.
Υπάρχουν όμως και οι στιγμές όπου οι κτηνωδία που μας έχει επιβληθεί παίρνει τέτοιες διαστάσεις όπου είναι ικανή να πυροδοτήσει αντιδράσεις από ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια τα οποία μπορεί να δραστηριοποιηθούν φαινομενικά από το πουθενά, θέτοντας σε κίνηση σημαντικά πολιτικά γεγονότα. Μερικές φορές, ο απρόβλεπτος παράγοντας ή καλύτερα η αλληλουχία τυχαίων γεγονότων είναι αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν πραγματικότητες που παράγουν κοινωνικές δυναμικές και διεργασίες που δύναται να οδηγήσει το κράτος σε αναδηπλώσεις, φοβούμενο τους κλυδωνισμούς που μπορούν να δημιουργηθούν σε μία περίπτωση λανθασμένης διαχείρισης απο μεριάς του.
Δυο χρόνια έχουν περάσει από το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023, όπου η επιβατική αμαξοστοιχία Intercity 62 της Hellenic Train συγκρούστηκε στα Τέμπη με την εμπορική αμαξοστοιχία 63501, οδηγώντας στον θάνατο δεκάδων επιβατών τόσο από την ίδια τη σύγκρουση, όσο και από την πυρκαγιά που ξέσπασε από το παράνομο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας σκοτώνοντας επιζώντες επιβάτες. Μια σύγκρουση που θα είχε αποφευχθεί άμα στον λεηλατημένο από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σιδηρόδρομο υπήρχαν τα συστήματα ασφαλείας που προβλέπονται, την έλλειψη των οποίων είχαν καταγγείλει επανειλημμένα πριν τη σύγκρουση τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων σιδηροδρομικών.
Από την πρώτη στιγμή βλέπουμε τους εγκληματίες της διοίκησης της Hellenic Train και της πολιτικής διαχείρισης του κράτους από κοινού να προσπαθούν να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους, σε συνεργασία με τη δικαστική εξουσία και την ΕΛΑΣ. Την 3η Μαρτίου έγινε σύσκεψη ανάμεσα σε αξιωματικούς της αστυνομίας και ανώτερα στελέχη του υπουργείου μεταφορών όπου αποφασίστηκε το μπάζωμα του σημείου της σύγκρουσης με πρόσχημα την επαναλειτουργία της γραμμής. Μετέπειτα μαθαίνουμε πως βίντεο από τη φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας “χάθηκαν” , προκαλώντας αντικρουόμενες καταθέσεις ακόμα και για τον συνολικό αριθμό των βαγονιών της αμαξοστοιχίας, με την ίδια να περνάει από 15 διαφορετικά σημεία ελέγχου εκείνο το βράδυ χωρίς να υπάρχει ούτε ένα πλάνο της. Έναν χρόνο μετά γίνεται γνωστό πως εργολάβος έλαβε εντολή λίγα 24ωρα μετά τη σύγκρουση να μεταφέρει χώματα από το επίμαχο σημείο σε δικό του ιδιωτικό οικόπεδο, με όλες τις αρμόδιες αρχές να είναι ενήμερες αλλά να μη διατάσσουν τον αποκλεισμό και τη φύλαξη του χώρου μέχρι τον Μάρτιο του 2024. Στα χώματα αυτά τεχνικοί σύμβουλοι που ορίστηκαν από τις οικογένειες των νεκρών βρήκαν μέχρι και τμήματα οστών. Τέλος, σύμφωνα με τα επιστημονικά πορίσματα που έχουν δημοσιευτεί, οι πρώτες εξηγήσεις που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την πυρκαγιά κρίνονται ψευδείς, υποδηλώνοντας την παρουσία μη δηλωμένων χημικών ουσιών, που χρησιμοποιούνται για τη νοθεία καυσίμων, στο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, κάτι που αιτιολογεί και τις σπασμωδικές κινήσεις των κρατικών υπαλλήλων στο πεδίο.
Είναι γεγονός πως η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών και η μετατροπή τους σε κερδοφόρες επιχειρήσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση των κοινωνικών αναγκών, ακόμα και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, με όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής να καταλήγουν να αξιολογούνται με όρους κόστους-κέρδους. Παρόλα αυτά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δημιουργούνται αυταπάτες πως η κρατικοποίοησή τους είναι αυτή που θα φέρει τις λύσεις που αναζητάμε. Σε αντίθεση με την ψευδαίσθηση για ένα «δίκαιο και κοινωνικό κράτος πρόνοιας» που καλλιεργείται από διάφορα κομμάτια της αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και ευρύτερα του δημοκρατικού τόξου, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά πως η με οποιονδήποτε τρόπο κρατική διαχείριση των κοινωνικών αγαθών μόνο καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει για την ίδια την κοινωνική βάση, όχι λόγω μεμονωμένων διεφθαρμένων πολιτικών εκπροσώπων του, ούτε επιμέρους λάθος επιλογών από μεριάς του, αλλά λόγω της ίδιας της φύσης και των δομικών χαρακτηριστικών του κρατικού συστήματος, που δεν είναι άλλα από τον ολοκληρωτισμό, τον συγκεντρωτισμό και τον έλεγχο όλων των εκφάνσεων της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, την ολοένα ενίσχυση της εξουσίας του, την πειθάρχιση όλων και την τιμωρία σε όσους δε συμμορφώνονται προκειμένου να διαιωνίσει την παρασιτική του ύπαρξη με κάθε μέσο, κλείνοντας παράλληλα το μάτι στους ντόπιους και διεθνείς οικονονικούς άρχοντες. Το βλέπουμε από την χυδαία προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών κεντρικών πολιτικών εκπροσώπων του και τον χλευασμό προς τις οικογένειες των νεκρών και τους επιζώντες απο μεριάς του. Το βλέπουμε όταν μέχρι και σήμερα οι σιδηρόδρομοι δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο ασφαλούς μετακίνησης έχοντας εμφανιστεί ήδη δύο περιστατικά παρολίγων μετωπιαίας συγκρουσης.
Αντίστοιχα αποτελέσματα είτε της εισχώρησης του Κεφαλαίου, είτε της κρατικής ανικανότητας να ανταπεξέλθουν στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες βλέπουμε σε όλα τα κοινωνικά αγαθά, όπως η παιδεία, που σε δημόσια πανεπιστήμια υπό κρατική διαχείριση, όπως το ΑΠΘ, ασανσέρ μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου μέσα στις ίδιες τις εστίες που μας έχει παραχωρήσει το κράτος ως δήθεν αρωγή. Το βλέπουμε όταν ταβάνια καταρέουν και αίθουσες πλημμυρίζουν όσο ένας τραυματισμένος άνθρωπος πεθαίνει γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα και γιατροί. Το βλέπουμε τώρα με την μετατροπή 22 σχολείων σε Ωνάσεια, όταν δημόσια σχολεία ξεπουλιούνται σε ομίλους και επενδυτές στο όνομα της ανάπτυξης αποκλείοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνικής βάσης από την πρόσβαση στην δημόσια και δωρεάν παιδεία. Το ίδιο βλέπουμε με τα όρια φοίτησης και τις επερχόμενες διαγραφές φοιτητών, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, την τράπεζα θεμάτων και όλες τις αντιεκπαιδευτικές κρατικές μεταρρυθμίσεις που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση, αφήνοντας τις κοινωνικές ανάγκες στο έλεος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Με την αξιολόγηση σχολικών μονάδων και την ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών, οι οποίες είναι εντελώς ενδεικτικές για τον τρόπο με τον οποίο το κράτος αντιλαμβάνεται την «πρόνοια» και την διαχείριση των κοινωνικων παροχών και αναγκών, χτυπώντας δηλαδή τους πιο ευάλωτους εκπαιδευτικούς και μαθητές και οδηγώντας στην υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση και στο τέλος στο κλείσιμο σχολείων που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανταγωνιστικές επιταγές της αγοράς. Και φυσικά, όποιος και όποια αντιστέκεται στην παραπάνω συνθήκη, είτε μεσω της απεργίας-αποχής, είτε με οποιοδήποτε άλλο μέσο αγώνα, καταστέλλεται άγρια, με ένα κρεσέντο πειθαρχικών και ποινικών διώξεων εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών τους τελευταίους μόνο μήνες να έχει σαρώσει τις προσπάθειες συλλογικής και ατομικής αντίστασης, όπου αυτές εκδηλώνονται.
Η δικαιοσύνη λοιπόν οφείλει να αποκατασταθεί από αυτούς που βάλλονται και όχι από αυτούς που βάλλουν. Και αυτό επιτυγχάνεται με το σύνολο των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων να οξύνονται στο εκάστοτε πεδίο που τους αναλογεί. Είναι αναγκαιότητα να απαιτήσουμε στο εδώ και στο τώρα ασφάλεια στα δίκτυα μεταφορών, πρόσβαση σε όλους στην εκπαίδευση, δωρεάν υγεία και περίθαλψη, φθηνό ρεύμα και νερό. Είναι ανάγκη να βρούμε τον τρόπο που θα πετύχουμε όλα αυτά και ακόμα περισσότερα για να αποδοθεί δικαιοσύνη σε έναν εκ φύσεως άδικο κόσμο.
Συνεπώς όσοι από εμάς δεν είμαστε πρόθυμοι να αιτιολογήσουμε την εναντίωση μας στην πλήρη υποβάθμιση των ζωών μας με τρόπο “αρεστό” στην αστική δημοκρατία και “τυπικό” ως προς την αστική ευγένεια πρέπει να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Αν θέλουμε να αποφύγουμε τον φαύλο κύκλο της ήττας θα πρέπει να είμαστε σε θέση να συνδέουμε τους αγώνες μας, να αναλύουμε και να απολογίζουμε το τι έγινε σωστά και τι λάθος στην εκάστοτε χρονική στιγμή και να αντλούμε συμπεράσματα από την παρακαταθήκη και τον συνολικό πλούτο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που δόθηκαν στο παρελθόν ή δίνονται αυτή τη στιγμή σε ολόκληρο τον πλανήτη. Να αγωνιστούμε στο εδώ και το τώρα ο ένας δίπλα στην άλλη, για να χτίσουμε μέσα στο κέλυφος αυτού του σάπιου κόσμου το νέο κόσμο. Έναν κόσμο όπου τα κοινωνικά αγαθά θα βρίσκονται στον έλεγχο της ίδιας της κοινωνικής βάσης, από τα κάτω για τα κάτω. Από τις δυνατότητες του καθένα ξεχωριστά στις ανάγκες όλων. Έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους. Αυτόν της Ισότητας, της Αλληλεγγύης και της Γενικευμένης Αυτοδιεύθυνσης. Αυτόν της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.

ΟΥΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΩΝΑΣΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΕΞΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΓΕΓΓΥΗ

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 07/02 | 12:00 | ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/τριών Αθήνας