Πανεκπαιδευτική πορεία
Άγαλμα Βενιζέλου - Δευτέρα 4/11 στις 10.30

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση τόσο της δευτεροβάθμιας όσο και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αποτελεί καίριο στοιχείο της πολιτικής ατζέντας, μιας που η εκπαίδευση - όντας θεσμός του ίδιου του κράτους- τείνει να συναρμόζεται διαρκώς σύμφωνα με τις ανάγκες του συστήματος. Έτσι οδηγούμαστε σταδιακά σε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο, το οποίο εξυπηρετεί μονίμως τα συμφέροντα των ισχυρών και συνθλίβει τις ελευθερίες της κοινωνικής βάσης.
Τα τελευταία χρόνια πολυάριθμες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και νομοσχέδια προδίδουν έκδηλα τον κρατικό σχεδιασμό, ο οποίος περιλαμβάνει την προσαρμογή της παιδείας στις ανάγκες του κεφαλαίου και την απόσχιση της από τον δημόσιο χαρακτήρα της. Οι συγχωνεύσεις τμημάτων, το κλείσιμο σχολείων και σχολών, οι εξισώσεις πτυχίων με τα αντίστοιχα κολλέγια, η ΕΒΕ, η παραχώρηση εκπαιδευτικών υποδομών σε ιδιωτικές εταιρίες είναι ορισμένα από τα παραδείγματα που φανερώνουν την μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπορεύσιμο αγαθό. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι -χωρίς να χρειαστεί να αναφερθούμε σε κάθε ένα από τα νομοσχέδια- η στόχευση του κράτους επεκτείνεται και συντελείται και στα πανεπιστήμια και είναι σαφέστατα η ολοένα και ευκολότερη διείσδυση των χορηγιών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφήνοντας όλους εμάς , τα «ασύμβατα μοσχεύματα» εκτεθειμένους στην βαρβαρότητα του «ελεύθερου πανεπιστήμιου» του ανταγωνισμού, της κερδοφορίας και της καταστολής.
Ουσιαστικά, και λίγο ειδικότερα ως προς την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι με λιγότερα τμήματα και συνεπώς μικρότερη ανάγκη για εκπαιδευτικούς η μόρφωση γίνεται ένας απλός δείκτης κόστους- κέρδους στα μάτια του κράτους, που επιδιώκει τόσο την ελαχιστοποίηση του κόστους όσο και την εισροή ιδιωτικών συμφερόντων στην εκπαίδευση. Άλλωστε, σε ένα τμήμα 27 ατόμων και με αυξημένες τις απαιτήσεις για την επίδοση των μαθητών , το φροντιστήριο μοιάζει πλέον αναγκαίο, υποχρεώνοντας τον γονιό να χώσει βαθιά το χέρι στην τσέπη για ένα στοιχειώδες δημόσιο αγαθό. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι αξιολογήσεις ή ακόμα και η δυνατότητα «ελεύθερης επιλογής σχολείου», που έρχονται να αποδομήσουν ό,τι έμεινε από τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, προωθώντας ένα σύστημα "rating and ranking", δηλαδή κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων και προσπάθειας επιβίωσης και εξασφάλισης της αυτοχρηματοδότησης μέσω ενδεικτικά test Pisa, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των οποίων οι διευθυντές-manager θα τρέξουν να διαλέξουν τους άριστους. Ταυτόχρονα, η εξατομίκευση, ο ανταγωνισμός, η εντατικοποίηση, οι ιεραρχικές σχέσεις και οι ταξικοί διαχωρισμοί είναι στοιχεία που πασχίζουν να ηγεμονεύσουν, αφήνοντας πίσω κάθε ίχνος συλλογικής δράσης, κριτικής σκέψης και ουσιώδους επιμόρφωσης. Είδαμε, άλλωστε, την σταδιακή εφαρμογή πειθαρχικών τόσο σε φοιτητ(ρι)ες όσο και σε εκπαιδευτικούς που τόλμησαν να αντιπαρατεθούν στο τέρας της κρατικής βαρβαρότητας, στις αξιολογήσεις και την αποστείρωση, όσο και ποινικοποίησης και αυστηρού ελέγχου την δράση των μαθητών κάτω από επικοινωνιακά σόου περι «ομαλότητας» και «αντιμετώπισης της νεανικής παραβατικότητας» . Έτσι λοιπόν η πολιτική ατζέντα - πλήρως προσανατολισμένη στα ίδια της τα συμφέροντα - υποβαθμίζει την δημόσια παιδεία και υιοθετεί χαρακτηριστικά διεθνών προτύπων, μετακυλώντας το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας.
Παράλληλα, από την εξίσωση δεν δύναται να λείπει η απόσχιση του πανεπιστημίου από τον κοινωνικό- πολιτικό του χαρακτήρα. Η βία και η καταστολή, ως έσχατα εργαλεία του κρατικού συστήματος να θωρακίσει την παντοδυναμία του, συντελούν στην πλήρη αποστείρωση των πανεπιστημίων και στην ποινικοποίηση κάθε ριζοσπαστικής χροιάς. Η στρατοπέδευση δυνάμεων της αστυνομίας , οι εξακριβώσεις στα πέριξ του πανεπιστημίου, οι εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, καθώς επίσης και οι αλλεπάλληλες συλλήψεις αγωνιστών καταδεικνύουν την προσπάθεια της εξουσίας να εξαλείψει κάθε μαχητική φωνή αντίστασης και αμφισβήτησης στον πανεπιστημιακό χώρο. Μπάτσοι και πρυτάνεις - σε αγαστή συνεργασία - εξυπηρετούν άριστα το κρατικό μοντέλο, συμβάλλοντας στην μετατροπή του πανεπιστημίου από χώρο κοινωνικό- πολιτικών εξελίξεων σε ένα πεδίο ωμής καταστολής, βίας και τρομοκρατίας.
Η επίθεση που εξαπολύει το κράτος σε κάθε κοινωνική πτυχή είναι πολύπλευρη, επομένως ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση οφείλει να εκκινείται υπό το πρίσμα της συλλογικής δράσης ως ένδειξη μαζικής αντίστασης απέναντι στα κρατικά αφηγήματα. Όσο οι κρατικοί μηχανισμοί επιδιώκουν την πλήρη ηθική και οικονομική εξόντωση μας, εμείς οφείλουμε να τους υπενθυμίσουμε ότι οι αγώνες μας δεν ναρκοθετούνται και δεν υποτάσσονται. Οι ιδέες μας δεν έχουν χώρο στο πανεπιστήμιο που ευαγγελίζονται, αντιθέτως διανθίζουν έξω και πέρα από αυτό. Ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών και των ζωών μας, θέτουμε μπροστά τα ελευθεριακά προτάγματα και παλεύουμε να γκρεμίσουμε συθέμελα κάθε μορφή εξουσίας. Μέσα από μαζικές συνελεύσεις, πορείες, καταλήψεις και με έρεισμα την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση δίνουμε μαχητικές απαντήσεις στα πλάνα του συστήματος και παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για έναν κόσμο δίχως εκμετάλλευση, ταξικές διακρίσεις και καταπιεσμένους, για έναν κόσμο αξιοπρέπειας, ισότητας και ελευθερίας.

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣTΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΉΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών και των ζωών μας, σε πειθαρχικά, διαγραφές, ελέγχους και καταστολή
Με έρεισμα την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση δίνουμε μαχητικές απαντήσεις στα πλάνα του κράτους και παίρνουμε τις ζωές στα χέρια μας
ΠΟΡΕΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere