Ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ
15 Μάη 1948 – 15 Μάη 2024 | 76 χρόνια Νάκμπα

Στις 15η Μάη 1948, μια ημέρα που έχει μείνει στην ιστορία ως Νάκμπα, ξεκινά ο μεγάλος ξεριζωμός του παλαιστινιακού λαού από τα ιστορικά εδάφη του, μόλις μια μέρα μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους. Μέσα σε αυτά τα 76 χρόνια το ισραηλινό κράτος κατάφερε να χτίσει το σύγχρονο Απαρτχάιντ, τον συστηματικό δηλαδή αποκλεισμό των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική όχθη. Κατάφερε μέσω της κανονικοποίησης του τρόμου να εφαρμόσει γενικευμένα συνθήκες ελέγχου, στρατιωτικοποίησης και καταπίεσης, αποτελώντας πραγματικό πρότυπο ενός σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος. Από το εμπάργκο στη Γάζα και το τείχος που την περιβάλλει, την απαγόρευση στις μετακινήσεις και τα στρατιωτικά φυλάκια ελέγχου, την καταστροφή ολόκληρων περιοχών και τον εποικισμό τους από Ισραηλινούς, μέχρι την άγρια καταστολή και τους συνεχείς βομβαρδισμούς, τις πολυάριθμες συλλήψεις, φυλακίσεις και δολοφονίες.
Το κράτος του Ισραήλ αποτελεί πρότυπο στρατιωτικοποίησης και επιβολής, μια μηχανή θανάτου που επιτίθεται στους Παλαιστίνιους χρόνια τώρα προκειμένου να τους καθυποτάξει ώστε να αποδεχθούν τη στρατιωτική κατοχή στην οποία αντιστέκονται με τεράστια αυταπάρνηση. Ένα κράτος που έχει βασικούς συμμάχους στις επιδιώξεις του τις ηγέτιδες δυνάμεις του δυτικού μπλοκ εξουσίας που επιχειρούν να επεκτείνουν την ισχύ και τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό κράτος -προσδεμένο πλήρως στο δυτικό άρμα κυριαρχίας- επιχειρεί την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων συνεργασίας του με το κράτος του Ισραήλ μέσα από μια σειρά στρατηγικών ενεργειακών, στρατιωτικών και οικονομικών συμφωνιών.
Από τις 7 Οκτώβρη του 2023, μετά από την επίθεση των παλαιστινιακών οργανώσεων, οι ισραηλινές δυνάμεις, με θράσος προπαγανδίζουν τη σαρωτική πολεμική επιχείρηση εκδίωξης και αφανισμού των Παλαιστινίων ως δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Οι αεροπορικές βομβιστικές επιθέσεις στην αρχή και στη συνέχεια η χερσαία εισβολή στη Γάζα- σε μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές στον πλανήτη που ήδη, εξαιτίας του εμπάργκο που είχε επιβληθεί από το 2007 από το κράτος του Ισραήλ, κυριαρχούσε η στέρηση και η εξαθλίωση – έχουν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία κοντά 35.000 Παλαιστινίων, εκ των οποίων παραπάνω από 13.000 νεκρά παιδιά, την καταστροφή κτιρίων, νοσοκομείων, σχολείων, σπιτιών, δρόμων, υποδομών υδροδότησης και υπηρεσιών υγιεινής, την έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας και καυσίμων αναγκαίων για την αγροτική παραγωγή τροφίμων, τη πλήρη στέρηση πόσιμου νερού και ανεφοδιασμού σε τρόφιμα και υλικά περίθαλψης. Ενώ στη Δυτική Όχθη πραγματοποιούνται δολοφονικά πογκρόμ, διώξεις, ξυλοδαρμοί και απολύσεις Παλαιστινίων.
Αυτές τις ημέρες βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κορύφωση της επιχειρούμενης εξόντωσης και γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Το κράτος του Ισραήλ, ταυτόχρονα με τη συνέχιση των χερσαίων και αεροπορικών επιθέσεων στη Λωρίδα της Γάζας και την επιβολή του τρόμου στη Δυτική Όχθη, τώρα εισβάλλει στη Ράφα. Η Ράφα βρίσκεται στο νότιο κομμάτι της Λωρίδας της Γάζας και αποτελούσε μέχρι πρότινος το μοναδικό εμπορικό πέρασμα που επέτρεπε το Ισραήλ να υπάρχει, για την έστω και ελάχιστη κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού. Σε αυτή την πόλη έχουν βρει καταφύγιο περισσότεροι από 1.300.000 άνθρωποι, ως αποτέλεσμα των επιθέσεων και καταστροφών στην υπόλοιπη Γάζα, οι οποίοι τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι τόσο με τις συνθήκες λιμοκτονίας, αφού το Ισραήλ απαγορεύει τη διέλευση ανθρωπιστικής βοήθειας, όσο και με τις βόμβες του ισραηλινού στρατού, χωρίς να έχουν δυνατότητα διαφυγής.
Πρόκειται για μια γενοκτονία που πραγματοποιείται με τη συμμαχία των κρατών της Δύσης, που οι χλιαρές τους «ανθρωπιστικές» ανακοινώσεις απλά επιβεβαιώνουν τη συναίνεση και στήριξή τους στις επιχειρήσεις του Ισραήλ, αφού την ίδια στιγμή διατηρούν τις πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες μεταξύ τους, ενώ επιτίθενται σε διαδηλώσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιούνται ανά τον κόσμο και ποινικοποιούν τα σύμβολα του παλαιστινιακού λαού, διατρανώνοντας πως στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, υπάρχει ένα και μόνο «δίκαιο». Αυτό του ισχυρού που δια της βίας επιβάλλεται στους αδύναμους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη τα κράτη επιτίθενται στις φοιτητικές καταλήψεις πανεπιστημίων και την νεολαία που εξεγείρεται σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη και ενάντια στη θηριωδία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου. Παρά την κρατική καταστολή με την εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στις υπό κατάληψη σχολές και τις συλλήψεις φοιτητών και καθηγητών, παρά την παρακρατική τρομοκρατία με φασιστικές επιθέσεις, συνεχίζουν να ξεπηδούν καταλήψεις πανεπιστημίων και να μαζικοποιούνται οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, δημιουργώντας εκείνα τα ρήγματα της κοινωνικής ανυπακοής μέσα στην καρδιά των δυτικών μητροπόλεων, που διασώζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια απέναντι στην εν εξελίξει γενοκτονία ενός λαού, απέναντι στην εξόφθαλμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, των λέξεων και των νοημάτων τους, της ιστορίας, απέναντι στη σιωπή που επιχειρούν δια της βίας να επιβάλλουν στο εσωτερικό τους τα ίδια κράτη που επιτρέπουν να συντελείται αυτό το ιστορικό έγκλημα.
Εμείς από τη πλευρά μας δεν μπορούμε παρά να είμαστε αλληλέγγυοι με τον παλαιστινιακό λαό που συνεχίζει να μάχεται σκληρά κι επίμονα για την επιβίωση, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του με μόνους συμμάχους του τους αγωνιζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά τα στοιχεία του αγώνα τους θέλουμε να αναδείξουμε ως αναρχικοί, τη δυνατότητα του κατακτημένου να αντεπιτίθεται στον πανίσχυρο κατακτητή, την ικανότητα του φτωχού και του αποκλεισμένου να εξεγείρεται κάτω κι από τις πιο βάρβαρες συνθήκες. Η διεθνής αλληλεγγύη θέλουμε να δημιουργήσει ρήγματα στο εσωτερικό των επιτιθέμενων κυρίαρχων φέρνοντας στο προσκήνιο τη δική μας ιστορία, την ιστορία των αγώνων των από τα κάτω που κόντρα σε όλους τους καιρούς, δημιουργούν τη ζώσα πραγματικότητα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, αποτελώντας το μόνο πραγματικό ανάχωμα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μέχρι την συνολική απελευθέρωση των λαών από τα έθνη, τις θρησκείες, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ, ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Συγκέντρωση Τετάρτη 15 Μάη στις 18.30 στο πάρκο Ελευθερίας (Μέγαρο Μουσικής)
& Πορεία προς την πρεσβεία του Ισραήλ

Τοπικός Συντονισμός Αθήνας – Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

--------------------------------

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΧΤΥΠΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Κάθε 10 λεπτά ένα παιδί στην Παλαιστίνη πεθαίνει. Είτε από λιμοκτονία είτε από όπλα κατασκευασμένα από το σύμπλεγμα πολεμικής βιομηχανίας της Δύσης. Στις 14 Μαΐου του 1948 το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ιδρύει το σύγχρονο κράτος του και μία μέρα μετά ξεκινά ο μεγάλος ξεριζωμός του παλαιστινιακού λαού, μια μέρα που έμεινε στην ιστορία ως Νάκμπα. Εδώ και 76 χρόνια το κράτος - τρομοκράτης του Ισραήλ εφαρμόζει με συνέπεια και υπομονή την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του δυτικού μπλοκ εξουσίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ο συστηματικός αποκλεισμός των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας και την Δυτική όχθη, οι εποικισμοί, τα εμπάργκο, τα στρατιωτικά checkpoints, οι δολοφονίες και η καθημερινή απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των Παλαιστινίων από τους φασίστες Ισραηλινούς είναι που γέννησαν τις Ιντιφάντα και ανέδειξαν για ακόμη μια φορά μέσα στην ροή της ιστορίας ότι απέναντι στην συστηματική καταπίεση θα υπάρχει πάντα αντίσταση.
Η 7η Οκτωβρίου του 2023 ανέδειξε δύο βασικά σημεία. Το πρώτο είναι ότι όσο πανίσχυρη και αν φαίνεται η κυριαρχία πάντοτε θα υπάρχει το τρωτό σημείο της. Στην πιο καλά παρακολουθούμενη περιοχή του πλανήτη από προηγμένα συστήματα επιτήρησης και την περιβόητη Μοσάντ, οι Παλαιστινιακές οργανώσεις κατάφεραν να αντεπιτεθούν. Αυτό δημιούργησε όλο το πρόσφορο έδαφος, ώστε το δυτικό εξουσιαστικό σύστημα να χρησιμοποιήσει την 7η Οκτωβρίου ως σημείο έναρξης προσπαθώντας να περάσει στην λήθη ότι έχει προηγηθεί. Σύσσωμα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ξεκίνησαν με βασικά εργαλεία την τρομολαγνεία, την ισλαμοφοβία και τα fake news μια καμπάνια που έστρωσε το χαλί στην κυβέρνηση Νετανιάχου να συγχέει την έννοια της αυτοάμυνας με αυτή της γενοκτονίας. Το Ισραηλινό κράτος χρησιμοποιώντας το Ολοκαύτωμα, όχι ως ιστορικό γεγονός, αλλά ως ιδεολογικό μηχανισμό δημιούργησε όλα τα βασικά εργαλεία έτσι ώστε από την μία να αυτο-θυματοποιείται διαρκώς, δημιουργώντας έτσι μία ασπίδα μπροστά στην εσωτερική και εξωτερική κριτική, και παράλληλα να καταγγέλλει και να αποκλείει οποιονδήποτε τολμάει να μιλήσει την γλώσσα της ηθικής και της αλήθειας ως αντισημίτη. Αυτή η πρακτική προφανώς έχει υιοθετηθεί από σύσσωμο τον Δυτικό άξονα εξουσίας, αναδεικνύοντας το δεύτερο βασικό σημείο που είναι η δημιουργία ενός νεο-μακαρθισμού απαραίτητου για την συνέχιση αυτής της θανατοπολιτικής, ώστε ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός να μπορέσει να συνεχίσει απροσπέλαστα τις μαζικές σφαγές σε όλο τον κόσμο. Αμερική, Αγγλία και Γερμανία αποτελούν τους βασικούς προμηθευτές όπλων προς το Ισραήλ κάνοντας τους ηθικούς αυτουργούς και αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι ο πόλεμος ήταν είναι και θα παραμείνει, όσο υπάρχουν κράτη, η καλύτερη μπίζνα και η βασική κινητήριος δύναμη του καπιταλιστικού συστήματος.
Τον Απρίλιο του 1968 φοιτητές και φοιτήτριες του πανεπιστημίου Κολούμπια καταλαμβάνουν την σχολή τους στήνοντας σκηνές στον προαύλιο χώρο και δημιουργώντας δομές αντίστασης και αγώνα ενάντια στον πόλεμο στο Βιετνάμ και τις φυλετικές διακρίσεις που υπήρχαν εντός του Campus από την διοίκηση. Είναι η αρχή μια φοιτητικής εξέγερσης που θα πάρει παγκόσμια χαρακτηριστικά. Έναν μήνα μετά τα γεγονότα του Μάη στην Γαλλία θα τραντάξουν τόσο δυνατά τον πλανήτη δημιουργώντας τεκτονικές αλλαγές στα κινήματα, την εξουσία, την κουλτούρα. 56 χρόνια μετά το Κολούμπια καταλαμβάνεται ξανά με βασικό αίτημα την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και την διακοπή κάθε σχέσης οικονομικής και ερευνητικής του Πανεπιστημίου με την Πολεμική βιομηχανία και ευρύτερα Ισραηλινά συμφέροντα. Φοβισμένη η εξουσία βλέποντας μια φοιτητική εξέγερση που δεν έχει καμία βούληση για διαπραγματεύσεις, αλλά δεν μπορεί ούτε και να την αφομοιώσει μέσω της αριστερής συστημικής πτέρυγάς της εξαναγκάζεται να την καταστείλει με ωμή βία. Παράλληλα, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων διαγράφουν όσους καταληψίες φοιτητές αγωνίζονται, ενώ ομάδες ακροδεξιών επιτίθενται με ακραία βία, συνεργαζόμενες πλήρως με την αστυνομία. Η πρώτη εκκένωση του Κολούμπια θα αποτελέσει την σπίθα ενός καταληψιακού κινήματος σχεδόν σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής, στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, αλλά και στην Ασία. Και μέσα σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι μονάχα τα διεθνώς γνωστά πανεπιστήμια, αλλά και πολλά πανεπιστήμια που σπουδάζουν φοιτητές και φοιτήτριες της μικρομεσαίας τάξης. Όλοι μαζί συλλογικά μέσω της αυτοοργάνωσης και της αδιαμεσολάβητης πάλης, με βασικό σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» μπαίνουν ανάχωμα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, υπερασπιζόμενοι/ες τις οικουμενικές αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης μεταξύ των λαών θέτουν ξανά στο προσκήνιο και έναν άλλον δρόμο. Τον δρόμο που οι λαοί αποτελούν το ιστορικό υποκείμενο, και όχι τα κράτη.
Μετά από δυο μήνες καταλήψεων ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστήμιων και παράκαμψης του άρθρου 16, το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα οφείλει με την δικιά του αγωνιστική παράδοση και κουλτούρα να επιλέξει με ποια μεριά της ιστορίας είναι. Είτε με αυτή την μαχητικής και ανυποχώρητης αντίστασης, μέχρι να επιτύχουμε τον κοινό σκοπό που θέτει το παγκόσμιο φοιτητικό-νεολαιίστικο αντιπολεμικό κίνημα, είτε με την μεριά της σιωπηλής ανοχής και αδιαφορίας. Ας μην ξεχνάμε πόσες φορές φωνάξαμε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» όλο αυτό το διάστημα που κατεβαίναμε στους δρόμους, ας μην ξεχάσουμε την πορεία για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου που κατέληξε στην Ισραηλινή πρεσβεία, ας μην ξεχάσουμε όλες τις δράσεις που κάναμε τόσο καιρό ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Είναι η στιγμή να κλιμακώσουμε και εμείς τον αγώνα, είναι η στιγμή να αναλογιστούμε τι αγώνες πρέπει να δώσουμε σε μία τέτοια κατάσταση, είναι η στιγμή να επιλέξουμε με ποια μεριά της ιστορίας είμαστε.

Όλοι/ες στην πορεία προς την Ισραηλινή πρεσβεία για τα 76 χρόνια από τη Νάκμπα, στο Πάρκο Ελευθερίας την Τετάρτη 15/5 στις 18:30
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας