ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ "ΕΜΠΡΟΣ" | Κατάληψη Mundo Nuevo

 Το πρωί της 19ης Μαΐου 2021, εκκενώνεται από δυνάμεις της αστυνομίας το επί δέκα χρόνια κατειλημμένο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο "Εμπρός", ένας χώρος του κινήματος, μια δομή αγώνα που έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες θεατρικές -και όχι μόνο - παραστάσεις, έχει προσφέρει στέγη σε διάφορα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα ελεύθερης έκφρασης και έχει αποτελέσει πολιτιστικό κέντρο για τους κατοίκους της γειτονιάς.

Ύστερα από έναν σχεδόν χρόνο σε συνθήκες καραντίνας και ολικού lockdown, με τη δημόσια υγεία διαλυμένη, τους δείκτες της ανεργίας να ανεβαίνουν ολοένα και τον κατώτατο μισθό να μην επαρκεί πλέον ούτε για τη διατροφή, είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι για τους διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, η επιστροφή στην κανονικότητα περνάει μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στην κοινωνική βάση και την εκκένωση των κατειλημμένων δομών αγώνα του αναρχικού κινήματος. Σε αντίθεση με την επικοινωνιακή διαχείριση την οποία είχε επιλέξει ο υπουργός προστασίας του πολίτη, το χειμώνα του 2019, όταν και διαμοίραζε τελεσίγραφα σε αναρχικούς καταληψίες, απειλώντας με εκκενώσεις σε πανελλαδική κλίμακα, πλέον το κράτος έχει στραφεί σε μια πιο υπόγεια διαχείριση, εκκενώσεων στα μουλωχτά.

Διανύουμε μια περίοδο όπου τα απανωτά κύματα της πανδημίας χρεώνονται αποκλειστικά στις εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης, η οποία δεν νοιάζεται στο ελάχιστο, όπως υποκριτικά διατείνονταν, για τις ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης, των εργαζόμενων, των αδύναμων, παρά μόνο για την εξασφάλιση της απρόσκοπτης συνέχειας της παραγωγής και του κεφαλαίου των ελίτ. Παράλληλα η καπιταλιστική ύφεση βαθαίνει, εκτινάσσοντας τους δείκτες της ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας, περνάνε νομοσχέδια που κατακρεουργούν κάθε είδους εργατικού δικαιώματος και αξιοπρέπειας, την ίδια στιγμή που σχεδόν κάθε μήνα υπάρχουν θάνατοι εργατών σε διάφορα σύγχρονα κάτεργα. Μέσα σε συνθήκες πλήρους αποσύνθεσης της κοινωνικής βάσης, το κράτος προσηλώνει τις δυνάμεις του στο χτύπημα των κέντρων της κοινωνικής αντίστασης, στις δομές και τους ανθρώπους του. Παράλληλα δημιουργεί μια δεξαμενή "περιττών ανθρώπων" τους οποίους είτε στοιβάζει σε άθλιες εγκαταστάσεις είτε τους πετάει στο δρόμο, όταν δεν τους σκοτώνει στα σύνορα και δεν τους πνίγει στη θάλασσα. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, οι κολασμένοι και οι καταπιεσμένοι πετιούνται στο περιθώριο της ζωής.

Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό πρέπει να χτυπηθούν, στο πλαίσιο της «προληπτικής αντιεξέγερσης» για να μην βρουν κοινωνικές προσβάσεις να μην έρθουν σε ώσμωση με την διογκούμενη οργή των πληβειακών μαζών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα προτάγματα του αναρχικού αγώνα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν μιαν απάντηση στη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουμε. Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Όπως λοιπόν απέτυχαν και οι προηγούμενες κατασταλτικές ενέργειες τους θα αποτύχουν και αυτές οι τωρινές. Η έντονη και διαρκής παρουσία των αναρχικών αγωνιστών σε όλα τα μέτωπα πάλης, η σύνδεσή τους με τους κοινωνικούς αγώνες, η συμμετοχή της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών, των νέων εργαζόμενων, των ανθρώπων με αξιοπρέπεια σε αναρίθμητα εγχειρήματα του αναρχικού και αντικρατικού αγώνα έχουν διαμορφώσει ένα αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο διεκδικεί χωρίς να παρακαλά κανέναν, επιτίθεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Και ως σχέση δεν καταστέλλεται. Το αναρχικό κίνημα γεννήθηκε μέσα από σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αναπτύχθηκε και ενέπνευσε με το όπλο της -δίχως προϋποθέσεις και όρους- αλληλεγγύης και αυτό παραμένει το ιδανικό και ο προσανατολισμός του για την κοινωνία που οραματίζεται.

Από το κατειλημμένο έδαφος της Mundo Nuevo δηλώνουμε:

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 19/05 19:00 ΚΑΜΑΡΑ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός στις 19:00 στην Καμάρα. | Κατάληψη Libertatia

Πόσα ακόμα;

Τι είναι καλύτερο: ένα τσιμεντωμένο θέατρο ή ένα κατειλημμένο θέατρο. Το κράτος ακόμα μια φορά αποδεικνύει τον πολιτισμό και τις προτεραιότητές του: με την πανδημία να μαίνεται ακόμα και εν μέσω χορευτικών πανηγυρισμών για το ανεξέλεγκτο άνοιγμα του τουρισμού, επιλέγει να εκκενώσει ακόμα μια κατάληψη: το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός.

Η κίνηση αυτή, δυστυχώς, δε μας εκπλήσσει. Το κράτος εκκενώνει το θέατρο Εμπρός γιατί είναι αυτοδιαχειριζόμενο. Από το 2011 που τελεί υπό κατάληψη λειτουργεί με κύριο όργανο τη συνέλευσή του και όχι υπό τη διεύθυνση κάποιου θιασάρχη επιχειρηματία. Το σύστημα ξέρει πολύ καλά να ανέχεται και να ξεπλένει θεσμούς που διοικούνται από βιαστές αλλά ενοχλείται βαθιά όταν οι καλλιτέχνες, ή γενικότερα ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε, παίρνουν τις καταστάσεις και τα μέσα της δουλειάς στα χέρια τους.

Και προφανώς, το κράτος εκκενώνει το θέατρο Εμπρος γιατί είναι κατάληψη. Η τωρινή κυβέρνηση δε χάνει ευκαιρία να επιτεθεί με μένος σε χώρους του αγώνα, είτε είναι στεγαστικές καταλήψεις, στέκια, δομές αλληλεγγύης, συσπειρώνοντας ταυτόχρονα το συντηρητικό της κοινό γύρω από το δόγμα τάξη και ασφάλεια. Γιατί είναι προφανές ότι ο πραγματικός κίνδυνος είναι οι παραστάσεις, τα μαθήματα χορού και θεάτρου, οι εκδηλώσεις, οι συζητήσεις, η αλληλεγγύη που τόσο καιρό προσέφερε ελεύθερα και απλόχερα το Εμπρος. Να σημειώσουμε εδώ ότι το 2018 η κατάληψη είχε δεχθεί επίθεση από ομάδα φασιστών, γεγονός που αποδεικνύει με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια πόσο ενοχλεί το σύστημα και τις παραφυάδες του.

Τέλος, το κράτος εκκενώνει το θέατρο Εμπρός γιατί είναι θέατρο. Πιο συγκεκριμένα, γιατί είναι ένα ελεύθερο θέατρο, και όχι ένας κρατικός θεσμός, μια επιχείρηση ή ένα ίδρυμα φιλότεχνων εφοπλιστών. Εκεί βρήκαν πολλές φορές στέγη ομάδες που δε μπορούσαν να πληρώσουν για τις πρόβες τους, που ήθελαν να εκφραστούν χωρίς αντίτιμο, που η πρόσβασή τους στο καλλιτεχνικό κατεστημένο αποκλειόταν, όχι λόγω της ποιότητάς τους αλλά λόγω της πολιτικής τους. Και οι κυβερνώντες ξέρουν πολύ καλά ότι μέσα σε ελεύθερα θέατρα γεννιούνται οι ομορφότερες αντιστάσεις.

Και παρόλο που, όπως είπαμε, δε μας εκπλήσει, γεννάται και πάλι η ερώτηση: πόσα ακόμα θα ανεχθούμε;

Αλληλεγγύη με το θέατρο Εμπρος και κάθε βαλλόμενο κατειλημμένο χώρο.

Να υπερασπιστούμε τις δομές του κινήματος.

Κατάληψη Libertatia