Διανύουμε πλέον την δεύτερη εβδομάδα με την σχεδόν καθημερινή ολιγόωρη παρουσία της ΟΠΠΙ στους πανεπιστημιακούς χώρους, γεγονός που δημιουργεί καθημερινά την ίδια γελοία και ταυτόχρονα εξοργιστική εικόνα. Η καταπάτηση του ασύλου από τις δυνάμεις καταστολής πλέον κανονικοποιείται και βλέπουμε το κράτος να εφευρίσκει συνεχώς λόγους για να αποδείξει την αναγκαιότητα εγκατάστασής τους. Πρώτα η προστασία της βιβλιοθήκης, μετά η προστασία των τουρνικέ και τώρα η πάνοπλη προστασία των ΟΠΠΙ με ΜΑΤ, αύρες κλπ. Πάντα δηλαδή η προστασία των σχεδίων του κράτους και των αφεντικών. Σχέδια που αφορούν ένα κατεχόμενο πανεπιστήμιο, ένα ταξικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο πειθάρχησης και υποταγής. Δεν υπάρχουν περιθώρια σκεπτικισμού και ουδετερότητας πλέον και αυτό είναι πασιφανές: ή με τον κόσμο του αγώνα που εναντιώνεται στο τέρας του ολοκληρωτισμού ή με τους δολοφόνους και τους βασανιστές. Οι καθημερινές διαδηλώσεις, οι χιλιάδες ξυλοδαρμοί και οι εκατοντάδες συλλήψεις συντρόφων/ισσών, αγωνιστ(ρι)ών, έχουν δημιουργήσει ένα σαφές πολιτικό πλαίσιο, ένα αγωνιστικό ανάχωμα στην επέλαση του κράτους και της καταστολής.

Λίγες μέρες πριν συνδιοργανώσαμε το 3οελευθεριακό φεστιβάλ κατειλημμένων χώρων και συλλογικοτήτων, επιλέγοντας απόλυτα συνειδητά μία εκ των τεσσάρων ημερών να διεξαχθεί εξ ' ολοκλήρου στο αστυνομοκρατούμενο ΑΠΘ, με μπαζάρ, εκδηλώσεις και την συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Μία απόφαση με ακριβό τίμημα, μία κίνηση που απέδειξε στη πράξη πως το άσυλο ανήκει σε όλη την κοινωνία, πως το πανεπιστήμιο μας το ορίζουμε εμείς και οι αγώνες μας. Φυσικά η καταστολή δεν μπόρεσε να αντέξει την παρουσία 7 χιλιάδων ανθρώπων σε έναν χώρο που θέλει να αποστειρώσει πλήρως από κάθε κοινωνική και πολιτική μορφή που έχει και να μπορεί να τον ελέγχει και να τον καταστέλλει ανά πάσα στιγμή. Έτσι το βράδυ της 16ης Σεπτέμβρη, στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου οι βασανιστές των ΜΑΤ προέβησαν σε μία δολοφονική επίθεση στο κόσμο που παρευρέθηκε στο φεστιβάλ, με ρίψη χημικών, δακρυγόνων και κρότου λάμψης μέσα στο πλήθος. Σε ένα πλήθος αποτελούμενο από κάθε κοινωνική ομάδα, μικρά παιδιά, έγκυες, άτομα με αναπηρία, ηλικιωμένους κ.α., με τους μπάτσους να αφήνουν μόλις μία μικρή έξοδο από την οποία μπορούσε να αποχωρήσει όλος αυτός ο κόσμος. Με λίγα λόγια δολοφόνοι με στολή. Την επόμενη ημέρα η απάντηση δόθηκε στο δρόμο που ακόμα περισσότερος κόσμος κατέβηκε στην απογευματινή κεντρική πορεία έναντια στην αστυνομοκρατία και την καταστολή και διαδήλωσε μαχητικά, με την αστυνομία να μη μπορεί με κανέναν τρόπο να ελέγξει το πλήθος των διαδηλωτών και τελικά να αποχωρεί.

Ο αγώνας μας δεν έχει τελειώσει. Αντιθέτως, μόλις ξεκίνησε. Το άσυλο και τα κεκτημένα των αγώνων μας δε τα χαρίζουμε και δεν θα τα πάρετε αμαχητί. Στις γενικές μας συνελεύσεις, στις καταλήψεις και στις διαδηλώσεις θα συναντηθούμε και θα αντεπιτεθούμε.

Είμαστε οι πολλοί/ές, και πλέον γνωρίζουμε με κάθε τρόπο, πως βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/9 ΣΤΙΣ 17:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΗΜΕΙΟΥ

ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23/9 στις 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΗΜΕΙΟΥ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριων Quieta Movere