ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ:

ΤΕΤΑΡΤΗ 13/4 12:30 - ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 14/4 13:00 - ΚΑΜΑΡΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ, ΜΑ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα νομοσχέδια που έρχονται να την πραγματώσουν στο τώρα, είναι μία συνεχής διαδικασία. Κράτος και κεφάλαιο σε συνεργασία επιφέρουν μια συνολική επίθεση στις ζωές μας. Το βλέπουμε καθημερινά εδώ και χρόνια, με τον έναν αντικοινωνικό νόμο να διαδέχεται τον άλλον. Νόμοι για τις συνθήκες εργασίας που ποινικοποιούν την απεργία και στοχοποιούν συνδικαλιστές, καταργούν το 8ωρο, νομιμοποιούν τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Νόμοι περιστολής και απαγόρευσης διαδηλώσεων, νόμοι που αφήνουν ανοιχτές τις πόρτες στις εταιρίες για όλο και μεγαλύτερη λεηλασία της φύσης, νόμοι υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, της σίτισης, της στέγασης και της παιδείας. Η ολόπλευρη επίθεση στην κοινωνική βάση εκφράζεται συμπληρωματικά και μέσα στα πανεπιστήμια μέσω της συνεχούς αναδιάρθρωσης. Η εκάστοτε κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αγοράς και σε μία κατεύθυνση, που ακολουθούν τα κράτη συνολικότερα, μεταλλάσσει την εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο ένα πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις ανάγκες κράτους - κεφαλαίου, όπου ο κάθε φοιτητής θα λάβει τη θέση που του αναλογεί στην κρατικοκαπιταλιστική πραγματικότητα. Μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας κάθε φοιτήτρια διδάσκεται μία νοοτροπία ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης με στόχο την προσωπική ανέλιξη, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται και το απαραίτητο πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό. Μια διαδικασία συνεχούς εξειδίκευσης, ανταγωνισμού, αποστείρωσης και ελέγχου, ώστε να αναπαράγονται τα απαραίτητα πιόνια της εξουσιαστικής αλυσίδας.

Αναδιάρθρωση λοιπόν, με αποκορύφωμα τον νόμο 4777, δεν είναι μόνο η είσοδος των μπάτσων στα πανεπιστήμια, η οποία αποτέλεσε κόμβο συγκρότησης του περσινού φοιτητικού κινήματος. Είναι η υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και η εντατικοποίηση, πειθάρχηση, υποταγή των φοιτητ(ρι)ών και η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής τους δράσης. Είναι τα κλειδώματα των πανεπιστημιακών χώρων, η κατάργηση του ασύλου, η πανεπιστημιακή αστυνομία ΟΠΠΙ (των οποίων η εκπαίδευση ολοκληρώνεται στις 17 Μαίου), ο έλεγχος, οι κάμερες, οι κάρτες εισόδου και τα face control, τα πειθαρχικά συμβούλια, οι διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στο ανώτατο όριο φοίτησης. Είναι επίσης η ισοτίμηση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με τα πτυχία των ιδιωτικών κολλεγίων, η αξιολόγηση – συγχώνευση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων και η – ολοένα και μεγαλύτερη – κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Είναι οι απλήρωτες πρακτικές, η ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα που υποτιμούν τις ζωές μας.

Φυσικά η κρατική μανία για ολόπλευρη ενσωμάτωση των πανεπιστημίων στα καπιταλιστικά συμφέροντα δεν σταματά με τον νόμο 4777 . Όπως φαίνεται, ο συγκεκριμένος νόμος ήταν ένα ακόμα βήμα του κράτους και του κεφαλαίου για να υποδεχτούν με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιστάσεις το «σχέδιο δράσης για το πανεπιστήμιο του 2030». Το νέο αυτό νομοσχέδιο , πρωτοβουλία του ιδρύματος Μποδοσάκη, που παρουσιάστηκε υπό την αιγίδα της ΠτΔ Σακελλαροπούλου σε συνεργασία με όλη την εγχώρια νεοφιλελεύθερη ακαδημαϊκή ελίτ των "αρίστων", προβλέπει πολύ συγκεκριμένες πτυχές που παραδίδουν το δημόσιο πανεπιστήμιο ολοκληρωτικά στα χέρια των επενδυτών. Αρχικά, αλλάζει ο τρόπος διοίκησης του πανεπιστημίου, αφού δημιουργούνται δύο διοικητικές αρχές, μια εκτελεστική (πρύτανης) και μια εποπτική (Συμβούλιο του Ιδρύματος). Η συγκρότηση του Συμβουλίου Ιδρύματος έρχεται να ξεπεράσει τη σύγκλητο και γίνεται το ανώτατο αποφασιστικό όργανο, το οποίο απαρτίζεται από μέλη εξωτερικά αυτού. Τα πανεπιστήμια θα πρέπει διαρκώς να λογοδοτούν και να αξιολογούνται, όπως συμβαίνει ήδη στις υπόλοιπες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Εν ολίγης ο ιδιωτικός τομέας θα εισβάλλει για τα καλά πλέον στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με χρηματοδοτήσεις θέσεων καθηγητών, ερευνών και υποτροφιών. Η κρατική χρηματοδότηση επομένως θα συρρικνωθεί. Αυτό σημαίνει πως το πανεπιστήμιο χάνει ουσιαστικά τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του και αναγκάζεται να «χορέψει» στον ρυθμό των επενδυτών, που –όντας αυτοί που ρίχνουν τα λεφτά – μπορούν να επιβάλλουν και τους τρόπους με τους οποίους θα βγαίνουν επιστήμονες και εργαζόμενοι που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ακόμη αυτό επιφέρει συγχωνεύσεις/ καταργήσεις συγγενικών τμημάτων και ίδρυση ειδικών κλάδων/ παραρτημάτων με έμφαση στις εξειδικευμένες/ τεχνικές γνώσεις (επαναφορά ΤΕΙ).

Σε μια τροχιά όλο και περισσότερης εξειδίκευσης, τα πτυχία μας θα διασπώνται ακόμα περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι η κάθε φοιτήτρια θα χτίζει το πτυχίο της με βάση ειδικά διαμορφωμένες ενότητες μαθημάτων, «κυνηγώντας» ένα ατομικό ανταγωνιστικό προφίλ «χρήσιμο» για την αγορά εργασίας. Αυτό συνεπάγεται και την κατάργηση των ενιαίων πτυχίων και άρα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και απομακρύνει τους εργαζόμενους από τη συνδικαλιστική τους συσπείρωσή με βάσει το αντικείμενό τους, αφού πλέον το ένα αντικείμενο εργασίας θα εξειδικεύεται και θα διασπάται σε πολλά μέρη.

Ωστόσο, όσο κι αν απευχόμαστε έναν τέτοιο τύπο πανεπιστημίου που θα χρηματοδοτείται και θα κινείται από ιδιώτες, αναγνωρίζουμε πολύ καλά πως ακόμα και τώρα που τα ιδρύματα είναι σε μεγάλο βαθμό χρηματοδοτούμενα από το κράτος, τα συμφέροντα των αφεντικών πάλι κερδισμένα βγαίνουν, αφού κράτος και κεφάλαιο συμπορεύονται πάντα και παράγουν αποκλεισμούς. Το βλέπουμε καθημερινά με το καθεστώς εργολαβίας σε λέσχη και εστίες, με τη χρηματοδότηση ερευνών από εταιρίες κτλ.

Σε μια τροχιά όδευσης λοιπόν προς το «πανεπιστήμιο του 2030» γίνονται ήδη οι πρώτες κινήσεις για συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, όπως με το ΔΙΠΑΕ της Σίνδου. Συγκεκριμένα το τμήμα Μηχανικών, Παραγωγής και Διοίκησης θα μεταφερθεί στις Σέρρες, το τμήμα Μηχανικών, Πληροφορικής και Ηλεκτρονικών Συστημάτων συγχωνεύεται με άλλο τμήμα και οι φοιτητές μεταφέρονται επίσης στις Σέρρες, ενώ το τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος καταργείται εντελώς. Αυτό φυσικά συνεπάγεται τεράστιο πλήγμα στις σπουδές των συγκεκριμένων φοιτητών, αφού καλούνται να μετακομίσουν σε μια άλλη πόλη και να συνεχίσουν εκεί τις σπουδές τους, με όποιο οικονομικό και ψυχολογικό κόστος. Φοιτητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν την πόλη φοίτησής τους φυσικά αποκλείονται. Αυτό συμβαίνει την ίδια χρονιά που λόγω της ΕΒΕ αποκλείστηκαν 40.000 φοιτητ(ρι)ές.

Ενάντια σ' αυτήν την σκληρή πραγματικότητα εμείς απαντάμε με κοινούς αγώνες μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών, εκπαιδευτικών. Να οργανωθούμε στη βάση και να μην αρκεστούμε στα ελάχιστα που μας παραχωρούνται. Με γενικές συνελεύσεις, πορείες, καταλήψεις, ανοιχτές δράσεις να αγωνιστούμε ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τους αποκλεισμούς και την καταστολή. Να οργανώσουμε συνολικά και συλλογικά τους κοινωνικούς και ταξικούς μας αγώνες, ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας, μακριά από λογικές ανάθεσης, αντιλαμβανόμενες την κάθε συγκυρία, δρώντας μέσα στον κόσμο που ζούμε, μα κοιτώντας πέρα από αυτόν.

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777
ΚΑΤΩ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
"ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 2030"
Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ - ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ:

ΤΕΤΑΡΤΗ 13/4 12:30 - ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 14/4 13:00 - ΚΑΜΑΡΑ

-Αυτοοργανωμένο Σχήμα Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ-