25 ΝΟΕΜΒΡΗ ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

«Είναι επικίνδυνη- Όταν ο θεός χαλάει τον κόσμο, χαλάζια και κατακλυσμός, βγαίνει ξεκάλτσωτη στους δρόμους, σφυρίζει τους άντρες, πετάει πέτρες στα περιπολικά, την αράζει πάνω σα σκίουρος στα δέντρα κι ανάβει τσιγάρο από τις αστραπές.
Τελευταία φορά επεσυμάνθη κατά την ίδιαν ημερομηνίαν, χρονολογίαν και ώραν εις τρία διαφορετικά μέρη- κατά εξακριβωμένας πληροφορίας η ανατίναξις γέφυρας στο Μανχάταν, η προμήθευσις όπλων σε αναρχοκομμουνιστικά κινήματα καθώς και η φυγάδευσις κρατικών, άκρως απόρρητων πληροφοριών οφείλονται σ’ αυτό το ίδιο άτομο.
Φέρεται φέρουσα μαύρο ή κόκκινο στρατιωτικό πουλόβερ, παιδικά μαργαριταρένια χτενάκια στα μαλλιά με τα χέρια στις τσέπες δανεικού πανωφορίου.

Γεννηθείσα: Άγνωστον
Γένος: Άγνωστον
Επάγγελμα: Άγνωστον
Κατοικία: Άγνωστος
Επάγγελμα: Άγνωστον
Θρήσκευμα: Άθεος
Χρώμα Οφθαλμών: Άγνωστον
Όνομα: Σοφία Βίκυ Μαρία Όλια Νίκη Άννα Έφη Αργυρώ

ΔΑΡΕΙΟΣ ΔΑΡΕΙΟΣ. Προς όλα τα περιπολικά.
Προσοχή, οπλοφορεί. Επικίνδυνη. Οπλοφορεί. Επικίνδυνη.

Την λένε Σοφία Βίκυ Μαρία Όλια Νίκη Άννα Έφη Αργυρώ.
Κι είναι όμορφη όμορφη όμορφη όμορφη Θε μου…»

Κατερίνα Γώγου, Ιδιώνυμο (1980)

Η φετινή 25η Νοέμβρη, ως -καθεστωτικά καθιερωμένη- μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, μας βρίσκει έπειτα από σχεδόν δύο χρόνια μέσα σε ένα περιβάλλον ολοκληρωτικά λεηλατημένο από την κρατική διαχείριση της πανδημίας του covid-19. Η πρωτόγνωρη αυτή υγειονομική, ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση ανέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο τα αδιέξοδα του κράτους και του καπιταλισμού και αποτέλεσε αφορμή για το βάθεμα της επίθεσης των εξουσιαστών ενάντια σε όλους τους εκμεταλλευόμενους. Είναι πλέον φανερό ότι οι εγγενείς αντιφάσεις του, που αναδεικνύονται ολοένα μέσα από τα αναπόφευκτα αδιέξοδά του, καθιστούν το κρατικο-καπιταλιστικό εξουσιαστικό σύστημα αδύνατο να ανταπεξέλθει στα προβλήματα και τις ανάγκες που προκύπτουν ολοένα μετά την περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης και τη λεηλασία κάθε πεδίου που θα μπορούσε να παρέχει κοινωνικά αγαθά. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται ακόμα περισσότερο στις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ταυτόχρονα με την επίταση της ταξικής εκμετάλλευσης των εργαζόμενων γυναικών, παρακολουθήσαμε να έρχονται στη δημοσιότητα 13 γυναικοκτονίες, απόπειρες βιασμού, βιασμοί, υποθέσεις trafficking με τη συγκάλυψη της αστυνομίας και των πολιτικών της προϊσταμένων, συγκάλυψη κυκλωμάτων παιδικής πορνογραφίας και παιδοβιασμού, καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βασανισμούς μέσα σε αστυνομικά τμήματα.
Είναι ακόμα πιο σαφές πλέον πως εκείνο που οπλίζει τα χέρια των βιαστών και δολοφόνων, και ξεπλένει τα εγκλήματά τους είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που έχει όνομα και λέγεται πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμός. Οι δράστες γαλουχούνται, ενθαρρύνονται, οπλίζονται και στο τέλος καλύπτονται και δικαιολογούνται από τις κυρίαρχες αξίες και τους ίδιους τους μηχανισμούς. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι κρατικοί φορείς που υπερφίαλα διατυμπανίζουν ότι νοιάζονται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, είναι οι ίδιοι που καθημερινά αναπαράγουν την καταπίεσή τους. Απολύουν εγκύους, αθωώνουν βιαστές και γυναικοκτόνους, ψηφίζουν νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και την αυτοδιάθεση των σωμάτων των γυναικών, κρατούν κατά χιλιάδες έγκλειστες πρόσφυγες-μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις πνίγουν στο Αιγαίο, τις απειλούν, τις ξυλοκοπούν και τις βιάζουν στα σύνορα, τις παρενοχλούν σεξουαλικά- όπως καταγγέλλουν οι φυλακισμένες μετανάστριες στην κόλαση της Πέτρου Ράλλη και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταστέλλουν αγωνιζόμενες γυναίκες που δεν σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην κρατική, καπιταλιστική, πατριαρχική βαρβαρότητα.
Δεν ξεχνάμε την δολοφονημένη Καρολάιν από τον δολοφόνο σύζυγό της στα Γλυκά Νερά. Δεν ξεχνάμε την δολοφονημένη Γαρυφαλιά από τον σύντροφό της στη Φολέγανδρο, την Κωνσταντίνα που δολοφονήθηκε η ίδια και ο αδερφός της από το μαχαίρι του συζύγου της στην Μακρινίτσα. Την 64χρονη Ελένη από τις σφαίρες του εν διαστάσει συζύγου της στην Αγ. Βαρβάρα. Την 47χρονη Σταυρούλα που δολοφονήθηκε πισώπλατα με καραμπίνα. Την 42χρονη Μόνικα από τη Ρουμανία που δολοφονήθηκε από την σύντροφό της, ο οποίος την έθαψε στην αυλή του σπιτιού της στην Κυπαρισσία . Δεν ξεχνάμε τη δολοφονία της Δώρας από την καραμπίνα του πρώην συντρόφου της. Δεν ξεχνάμε την 43χρονή που δολοφονήθηκε στη Λάρισα μέσα στην ταβέρνα όπου δούλευε από τον εν διαστάσει σύζυγό της, την 54χρονη δολοφονημένη από μαχαιριές στη Θεσσαλονίκη, την 31χρονη Άννα που δολοφονήθηκε από το σύζυγό της στη Δάφνη, ενώ είχαν προηγηθεί καταγγελίες σε βάρος του για ενδοοικογενιακή βία και μάλιστα μια εξ αυτών λίγο πριν την δολοφονία, την οποία η αστυνομία αγνόησε, όπως συνηθίζει να κάνει ή και να απειλεί τις γυναίκες που καταγγέλλουν περιστατικά βίας σε βάρος τους. Δεν ξεχνάμε την 54χρονη Βασιλική στα Χανιά που δολοφονήθηκε με 14 μαχαιριές σε ολόκληρο το σώμα της από τον σύντροφό της, την δολοφονημένη Νεκταρία στην Ιεράπετρα.
Δεν ξεχνάμε την καθαρίστρια στα Κάτω Πετράλωνα που ξυλοκοπήθηκε και βιάσθηκε εν ώρα εργασίας, ούτε όμως την προσπάθεια της αστυνομίας να απωθήσει τον συγκεντρωμένο κόσμο έξω από την πολυκατοικία όπου βρισκόταν ο βιαστής, την ίδια ώρα που ο ίδιος ανενόχλητος έβρισκε την ευκαιρία να διαφύγει.
Δεν ξεχνάμε ότι τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν τον τελευταίο χρόνο από το υπηρεσιακό όπλο του μπάτσου – συζύγου τους. Δεν ξεχνάμε το ρόλο των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο λιντσάρισμα και τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, τον ρόλο των Μ.Μ.Ε στην απόπειρα σκύλευσης του νεκρού και της ταυτότητάς του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή και το ρόλο των δικαστικών στην απελευθέρωση των δολοφόνων του (τότε που η τωρινή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε ως κυβέρνηση την αμέριστη συμπαράστασή της στους μπάτσους που υπηρετούσαν στο κολαστήριο του Α.Τ. Ομόνοιας). Δεν ξεχνάμε τις σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, παρενοχλήσεις και απειλές σε γυναίκες, μαθήτριες, εργαζόμενες από τον αστυνομικό στρατό κατοχής στα Εξάρχεια. Δεν ξεχνάμε τη συλληφθείσα στη Ν. Σμύρνη μετά τη διαδήλωση ενάντια στην κρατική καταστολή, που βασανίστηκε, όπως και πολλοί άλλοι συλληφθέντες εκείνης της μέρας, και δέχτηκε απειλές βιασμού από τους άντρες των ΜΑΤ, την 18χρονη στην Ηλιούπολη που έπεσε θύμα trafficking από μπάτσο, ο οποίος την κρατούσε σε κατάσταση ομηρίας, την εξέδιδε και απειλούσε την ίδια και την οικογένεια της, όλες όσες αγωνίζονται και δέχονται την κατασταλτική βία και μανία των αστυνομικών δυνάμεων, τις απειλές και παρενοχλήσεις μέσα στα τμήματα και τα αστυνομικά μπλόκα και τους βασανισμούς από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ, που έχουν ως επίσημη και διακηρυγμένη πολιτική την πατριαρχική βία, την οποία το κρατικό- καπιταλιστικό- πατριαρχικό σύστημα προωθεί.
Είναι το ίδιο σύστημα που οξύνει τη δαιμονοποίηση της φτώχειας, το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, που μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωση όσων θέτει στο περιθώριο και τους προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, των φτωχών, των απόκληρων, των αποκλεισμένων και εκμεταλλευόμενων όπως συνέβη με την κρατική δολοφονία του 18χρονου ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα από αστυνομικές δυνάμεις μέσα σε έναν καταιγισμό από 38 σφαίρες, τις εργατικές δολοφονίες και τις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης- φρούριο.
Εμείς, ως αγωνίστριες, ως αναρχικές και ως γυναίκες οργανωνόμαστε και συλλογικοποιούμαστε απέναντι στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Από τη συμμετοχή στις διαδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσ/νίκη όπου εκφράστηκε η κοινωνική δυσαρέσκεια απέναντι στις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς και την όξυνση της εξουσιαστικής και ταξικής εκμετάλλευσης των γυναικών και την παρουσία έξω από τις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης που ξεπλένουν τους δράστες, μέχρι τον καθημερινό αγώνα στους δρόμους, μέσα από τις καταλήψεις, τα στέκια, τις πολιτικές μας συλλογικότητες, δίπλα και μαζί με τους συντρόφους μας, έχουμε πάρει θέση μάχης ενάντια στον σάπιο κόσμο της Εξουσίας. Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν. την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση όλων των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Οι αγώνες των γυναικών που ξεσπούν σε όλο τον κόσμο μας δείχνουν τον δρόμο του αγώνα, από τις ιθαγενείς Ζαπατίστριες στα βουνά του Μεξικού και τις μαχήτριες της Ροτζάβα μέχρι τις γυναίκες της Πολωνίας και τις αδερφές μας στην Τουρκία που αγωνίζονται ενάντια στην επιβολή των κρατικών πολιτικών πάνω στα σώματά τους. Όλες οι εξεγερμένες σε κάθε γωνιά της γης που στέκονται απέναντι στους δολοφόνους και βιαστές των σωμάτων ασφαλείας. Χέρι – χέρι, η μια δίπλα στην άλλη, στον δρόμο σπάμε τον τρόμο που προσπαθεί να μας επιβάλει το κράτος και οι ένστολοι εντολοδόχοι του. Μαζί τους συναντιόμαστε με μια υψωμένη γροθιά κι ένα βλέμμα αλληλεγγύης, που μας γεμίζει με αποφασιστικότητά να καταστρέψουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να φωνάξουμε μαζί με τις αδερφές μας σε όλο τον κόσμο ότι καμία δολοφονία και καμία κακοποίηση δε θα μείνει αναπάντητη, ότι η συλλογική φωνή μας μπορεί να σπάσει όλα τα δεσμά και να ρίξει όλα τα τείχη. Να φωνάξουμε ότι καμία γυναίκα που αγωνίζεται δεν είναι μόνη και θα παλέψουμε όλες μαζί μέχρι να καταφέρουμε να κάνουμε τη φλόγα, φωτιά και να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα. Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που δε θα περισσεύει κανείς και καμιά μας, έναν κόσμο που θα χωράει μέσα του όλους τους κόσμους.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συγκέντρωση- Διαδήλωση Πέμπτη 25 Νοέμβρη 2021
Αθήνα: Πλ. Κλαυθμώνος, 18.00
Θεσσαλονίκη: Αγ. Βενιζέλου, 18.00

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία/ Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων