Αλληλεγγύη στους/ις 16 συλληφθέντες/φθείσες της δεύτερης εκκένωσης της Πρυτανείας του Α.Π.Θ.

Ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την πανεπιστημιακή αστυνομία των φοιτητών του προηγούμενου διαστήματος πυροδοτήθηκε και κορυφώθηκε στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Η πολυήμερη κατάληψη της πρυτανείας κατάφερε να εκφράσει την πρώτη και πιο δυναμική αμφισβήτηση του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη. Από την πρώτη μέρα, η εισβολή των σωμάτων ασφαλείας μέσα στον χώρο του Ασύλου και το όργιο καταστολής στο οποίο επιδόθηκαν με τις εικόνες ωμής βίας και τις 36 συλλήψεις φοιτητών/τριών και η συνειδητή απάντηση του κόσμου που αποφάσισε να υπερασπιστεί την κατάληψη αμφισβήτησε στην πράξη όχι μόνο τον νόμο αλλά και τη νόμιμη κρατική βία της αστυνομίας. Όπως και σε κάθε μέρα της, η ίδια η Κατάληψη πήγαινε ένα βήμα μπροστά τον αγώνα. Συσπείρωσε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που ήθελαν να αγωνιστούν συλλογικά και ακηδεμόνευτα ενάντια στον νόμο δίνοντας την ευκαιρία και στον ευρύτερο κόσμο του αγώνα να συμμετέχει, κοινωνικοποιώντας τα αιτήματα στο σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και εκτός αυτής και κυρίως εκφράστηκε δημόσια και μαχητικά με την σταθερή παρουσία στον δρόμο σε κάθε κινηματική κινητοποίηση, μαζικοποιώντας σημαντικά τις εκπαιδευτικές διαδηλώσεις.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κράτος χρειάστηκε την διπλή εισβολή της αστυνομίας μέσα στο άσυλο, την κινητοποίηση κάθε διαθέσιμου μπάτσου ακόμα και από άλλες πόλεις, ώστε να περικυκλωθεί όλο το πανεπιστήμιο χωρίς να προβούν σε καμία ενέργεια μπροστά στα αντανακλαστικά και την ετοιμότητα του αλληλέγγυου κόσμου, τις τακτικές επισκέψεις του τέως υπουργού προστασίας Χρυσοχοΐδη με συσκέψεις στη ΓΑΔΘ, μια συντονισμένη λασπολογία από τα ΜΜΕ και από θεσμικούς κύκλους του πανεπιστημίου, ώστε να εκκενώσει την Κατάληψη απλώς λίγες ώρες πριν την ανακοινωμένη λήξη της από τους ίδιους τους καταληψίες. Κι αν το Κράτος τα ξημερώματα της 11ης Μαρτίου, όταν εισέβαλαν οι μπάτσοι με καλυμμένα χαρακτηριστικά μέσα στο κτήριο επιλέγοντας με τα δικά τους κριτήρια αυτούς που θα συλλάβουν, θεωρούσε ότι έτσι θα αποφύγει την προδιαγεγραμμένη ήττα του ήρθε το πλήθος των σχεδόν 10.000 διαδηλωτών της επόμενης μέρας να την επισφραγίσει. Η πορεία εκείνη ήταν μια από τις μαζικότερες και πιο δυναμικές των τελευταίων ετών στην Θεσσαλονίκη και απέδειξε με τη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα το δίκαιο του αγώνα όχι μόνο των φοιτητών αλλά και κάθε κοινωνικού και ταξικού αναχώματος ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Κι αν το κράτος είχε οπισθοχωρήσει προς στιγμήν, ανασυγκροτείται και επιτίθεται εκ νέου. Είναι οι εφαρμογές του νόμου με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την ποινικοποίηση της απεργίας τους, οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αγωνιστών και το ξύλο σε διαδηλωτές σημάδια ενός «σχεδίου διάσωσης» του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που ξετυλίγουν το νήμα της προληπτικής αντιεξέγερσης με την αναβάθμιση των κρατικών σωμάτων ασφαλείας υλικοτεχνικά και της μετεξέλιξής τους σε εκπαιδευμένα τάγματα δολοφονών. Να αντισταθούμε στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, να σταθούμε δίπλα στους διωκόμενους συντρόφους μας.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΦΘΕΙΣΣΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΑΠΘ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΛΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Παρασκευή 5/11 στις 11:00

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»,
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων