Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Ο ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ & Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Κάθε χρόνο, η καθιερωμένη κρατική φιέστα των εγκαινίων της ΔΕΘ, γεμάτη κούφιες εξαγγελίες και υποσχέσεις για «κοινωνική ευημερία», έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα της κοινωνικής βάσης που βυθίζεται σε ένα ατέρμονο αδιέξοδο. Το χρεοκοπημένο πολιτικά, ιδεολογικά, αξιακά και οικονομικά καθεστώς, μην έχοντας πλέον να υποσχεθεί τίποτα άλλο πέρα από πολέμους, αποκλεισμούς και εξαθλίωση, θωρακίζεται απέναντι στην προοπτική της δυναμικής έκφρασης της γενικευμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας και επιχειρεί με σφοδρότητα να επιβάλει στην κοινωνική πλειοψηφία τις εξαγγελίες τους περί «τέλους της ιστορίας», πασχίζοντας να πείσει με κάθε τρόπο πως δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική για τις κοινωνίες πέρα από αυτήν όπου, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανέχεια και τη φτώχεια, τις αρρώστιες, τους πολέμους και τη λεηλασία της φύσης.
Η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού που συντελείται εδώ και σχεδόν 2 χρόνια αποτελεί την πιο αιματοβαμμένη σελίδα βαρβαρότητας του κράτους του Ισραήλ, με περισσότερους από 58.000 νεκρούς Παλαιστίνιους και με την επιβολή συνθηκών λιμοκτονίας στη Λωρίδα της Γάζας. Σήμερα το Ισραήλ οξύνει ακόμα περισσότερο την επίθεσή του με βομβαρδισμούς τόσο στο Λίβανο και την Υεμένη όσο και στη Γάζα, εξαγγέλλοντας παράλληλα την προετοιμασία του σχεδίου “Τελική Λύση” για τον διωγμό των Παλαιστινίων και την καθολική αρπαγή της γης τους. Μέσα στα προηγούμενα 77 χρόνια κατοχής το ισραηλινό κράτος κατάφερε να χτίσει το σύγχρονο Απαρτχάιντ, τον συστηματικό δηλαδή αποκλεισμό των Παλαιστινίων σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη. Κατάφερε μέσω της κανονικοποίησης του τρόμου να εφαρμόσει γενικευμένα συνθήκες ελέγχου, στρατιωτικοποίησης και καταπίεσης, αποτελώντας πραγματικό πρότυπο ενός σύγχρονου ολοκληρωτικού καθεστώτος. Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό κράτος – προσδεδεμένο πλήρως στο δυτικό άρμα κυριαρχίας – παρέχει την απόλυτη στήριξή του στο Ισραήλ και κατ’ επέκταση στην εν εξελίξει γενοκτονία των Παλαιστινίων. Αυτό άλλωστε μαρτυρά με θρασύτητα αλλά και με σαφήνεια η συνεχής προπαγάνδιση της στρατηγικής συμμαχίας του ελληνικού κράτους και της άρχουσας τάξης με τους σφαγείς του παλαιστινιακού λαού.
Μετρώντας πλέον, περισσότερα από 3 χρόνια από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ο μεγάλος χαμένος δεν είναι άλλος από τον λαό της Ουκρανίας που συνεχίζει και θα εξακολουθεί να βιώνει τις επιπτώσεις του πολέμου. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια πρόσφυγες, ολόκληρες πόλεις ισοπεδωμένες, και μια οικονομική κρίση που πλήττει σε παγκόσμιο επίπεδο τις εργατικές τάξεις. Η ανοδική πορεία του στρατιωτικού κόστους και η ενίσχυση των εξοπλιστικών προγραμμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται εις βάρος των πληβειακών στρωμάτων της κοινωνίας ενώ ταυτόχρονα η πολεμική μηχανή “ξανά-ζεσταίνεται” έχοντας ως καύσιμο τις ζωές των καταπιεσμένων.
Στον ελλαδικό χώρο η σαρωτική επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών κλιμακώνεται με αιχμή τη συνέχιση των αντικοινωνικών κρατικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που απαξιώνουν τις βασικές κοινωνικές ανάγκες όπως την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη σίτιση και τη μετακίνηση και εντείνουν συνεχώς τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς. Η συνολική αυτή κατεύθυνση εμπορευματοποίησης όλων των κοινωνικών αγαθών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Το κρατικό έγκλημα των Τεμπών έρχεται να αναδείξει με τον χειρότερο τρόπο τα καταστροφικά αποτελέσματα των αντικοινωνικών κρατικών πολιτικών πάνω στο σώμα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Ταυτόχρονα κορυφαίο σημείο της επιχείρησης των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών για τον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας είναι η διαρκής όξυνση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, όπως καταδεικνύεται από το χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που εκδηλώνονται από τα κάτω, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, την επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο και τις καταλήψεις, την περιστολή των διαδηλώσεων και τη στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος.
Το αγαθό της υγείας σήμερα δέχεται εκ νέου επίθεση, αφού η επιχείρηση ιδιωτικοποίησής του όλο και βαθαίνει. Η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει δημιουργώντας μια νέα αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Οι ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό, η εφαρμογή ελαστικών σχέσεων εργασίας και το ρήμαγμα των νοσοκομειακών μονάδων αποτελούν μέρος των εγκληματικών και αντικοινωνικών πολιτικών κράτους και κεφαλαίου, αποστερώντας από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία την πρόσβαση στο αγαθό της υγείας.
Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με τη διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά ενώ η συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής και επιβίωσης της κοινωνικής βάσης, οδηγώντας την στο φάσμα της ανέχειας. Στην ίδια κατεύθυνση το κράτος, μέσα σε μια συνθήκη όπου τα σχολεία καταρρέουν και υπολειτουργούν, όπου υπάρχουν ακόμη βασικές ανάγκες σε εκπαιδευτικούς -και όχι μόνο-, επιχειρεί τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή της. Έτσι οι προωθούμενες αναδιαρθρώσεις, όπως τα ωνάσεια σχολεία, οι αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, το διεθνές απολυτήριο, οι εξετάσεις Pisa και επαγγελματικές ακαδημίες δεν έχουν άλλο στόχο παρά την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών στην εκπαίδευση, τον έλεγχο και την πειθάρχηση μαθητών και εκπαιδευτικών, την καταστολή όσων αντιστέκονται και την πλήρη κατάργηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Παράλληλα η κρατική επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνεχίζεται με τα πειθαρχικά και τις επικείμενες διαγραφές φοιτητών, την αστυνομοκρατία μέσα στις σχολές, τις εκκενώσεις αυτοοργανωμένων χώρων αγώνα στα πανεπιστήμια, την επιχειρούμενη κατάργηση του άρθρου 16, τη συνεργασία των ιδρυμάτων με το ιδιωτικό κεφάλαιο και την πολεμική βιομηχανία και το χτύπημα του ασύλου και του κοινωνικού του χαρακτήρα.
Παράλληλα, τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια, τα οποία νομιμοποιούν τον υπάρχοντα εργασιακό μεσαίωνα μετατρέποντάς τον σε «κανονικότητα», βαθαίνουν τους όρους εκμετάλλευσης και οδηγούν τους εκμεταλλευόμενους στην εξαθλίωση. Το κράτος και τα αφεντικά επιχειρούν να ανατρέψουν τα εργατικά κεκτημένα (τα οποία αποτελούν προηγούμενα σημεία συμβιβασμού της ταξικής πάλης μεταξύ των αφεντικών και των εργατών), που κερδήθηκαν μέσα από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες του παρελθόντος, όπως το 8ωρο και η απεργία. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που ως στόχο έχει την αύξηση των ωρών εργασίας ως και 13 ώρες ημερησίως, οι οποίες θα μπορούν ανά εβδομάδα να μεταβάλλονται από τα αφεντικά. Έτσι ο ελεύθερος χρόνος παύει να υφίσταται, ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε “ελατήριο” για τις ανάγκες του κεφαλαίου, “διαθέσιμος” κάθε στιγμή για τις ορέξεις των αφεντικών. Οι καθημερινοί τραυματισμοί, οι ακρωτηριασμοί και οι δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι πενιχροί μισθοί, οι αυξήσεις των ωραρίων, τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας στους χώρους εκμετάλλευσης περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα.
Μέσα σε αυτό το τοπίο βαρβαρότητας, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος εξουσίας. Αυτό αποδεικνύει η ραγδαία αύξηση των εργατικών δολοφονιών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας, οι χιλιάδες νεκροί από την εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, τα θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, η καταστροφή και λεηλασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι καθημερινές δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα της Ευρώπης Φρούριο και η συνεχής κλιμάκωση της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους όπως το πρόσφατο νομοσχέδιο που εντείνει τον έλεγχο και την επιτήρηση, δυσχεραίνει τη χορήγηση ασύλου και οδηγεί στον εγκλεισμό χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
Απέναντι στη βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που εκδηλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, ως αναρχικοί, έχουμε να προτάξουμε το όπλο της κοινωνικής, ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης αναγνωρίζοντας πως στις μέρες μας είναι επιτακτικότερη από ποτέ η σύνδεση των αγωνιζόμενων διεθνώς και ο κοινός αγώνας ενάντια στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε. Σε κάθε ανοιχτό μέτωπο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, όπου εκδηλώνεται η επιθετικότητα του κράτους και του κεφαλαίου, επιχειρώντας την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων μέσα από τη σύνδεσή τους με το καθολικό κοινωνικό όραμα της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης, προτάσσοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο που έχουν οι καταπιεσμένοι, την οργάνωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό. Για να χτίσουμε μια χειραφετημένη κοινωνία με βάση την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την αλληλεγγύη, έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ ΣΕ ΛΙΜΟΚΤΟΝΙΑ – ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΩΝ, ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αντικρατική – αντικαπιταλιστική διαδήλωση ΔΕΘ 2025
Σάββατο 6 Σεπτέμβρη, Καμάρα, 18.00
Προσυγκέντρωση στο ελευθεριακό κέντρο No Pasaran στις 17.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων