Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις μετανάστ(ρι)ες

Πεμπτη 3/7 στις 20:00 στην Πλατεία Αγιας Σοφίας

Τα τελευταία χρόνια, η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα έχει εξελιχθεί σε μια από τις πιο σκοτεινές όψεις της κρατικής πολιτικής. Η μεταχείριση των προσφύγων και των μεταναστ(ρι)ών έχει μετατραπεί σε πεδίο συστηματικής καταστολής, αποκλεισμού και δολοφονικής βίας. Με την πρόσφατη αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου Μετανάστευσης και την αντικατάσταση του φασίστα Βορίδη από τον Πλεύρη, ώστε να μην παρερμηνευτούν στο ελάχιστο οι προθέσεις της κυβέρνησης για τη διαχείριση του ζητήματος, την προώθηση του νέου νομοσχεδίου «Κώδικας Μετανάστευσης και Ασύλου» το 2024, η πολιτική αυτή γνωρίζει νέα, ακόμη πιο σκληρή κλιμάκωση.
Αυτή η εξέλιξη δεν είναι τυχαία ούτε μεμονωμένη. Αντιπροσωπεύει το αποκορύφωμα μιας κρατικής στρατηγικής που επιδιώκει να περιορίσει τα δικαιώματα των μεταναστών, να επιταχύνει τις απελάσεις και να ενισχύσει το καθεστώς του φόβου, της επιτήρησης και της αβεβαιότητας. Ο νέος υπουργός Μετανάστευσης, Θάνος Πλεύρης, συνεχίζοντας την πολιτική της «μηδενικής ανοχής» στους μετανάστες, προωθεί ένα πλαίσιο που εντείνει την καταστολή και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι δηλώσεις του, που επιμένουν στην επιτάχυνση των απελάσεων και την αυστηροποίηση των διαδικασιών ασύλου, δεν αφήνουν αμφιβολίες για τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Το νομοσχέδιο του 2024 αποτελεί το πιο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο των τελευταίων δεκαετιών στο πεδίο του ασύλου και της μετανάστευσης. Εισάγει σκληρά κριτήρια για την αποδοχή αιτήσεων ασύλου και προβλέπει φαστ – τρακ διαδικασίες εξέτασης που συχνά παρακάμπτουν ουσιαστικό έλεγχο, οδηγώντας σε μαζικές απορρίψεις. Παράλληλα, επιτρέπει διοικητικές απελάσεις χωρίς δυνατότητα αναστολής, ακόμα και όταν οι ζωές των ατόμων βρίσκονται σε κίνδυνο. Αυτές οι πρακτικές δημιουργούν ένα ασφυκτικό καθεστώς ανασφάλειας για τους αιτούντες άσυλο, εντείνοντας το αίσθημα του αποκλεισμού και της απειλής.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους δεν είναι αποκομμένη από τις δολοφονίες μεταναστών στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Η υπογραφή της συμφωνίας για την “επέκταση” του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να “αναβαθμιστεί” περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ’ επέκταση και της Ευρώπης σφραγίστηκε από τη δολοφονία εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών, στα ανοιχτά της Πύλου με 82 νεκρούς και 104 τραυματίες, αναδεικνύοντας με το χειρότερο τρόπο το ρόλο που επιτελεί η ρητορική περί ασφάλειας των συνόρων και οι φράχτες στα χερσαία σύνορα. Τα push-backs, οι παράνομες δηλαδή επαναπροωθήσεις μεταναστών, εξακολουθούν σε καθημερινή βάση, τα ναυάγια και οι πνιγμοί όσων επιχειρούν να διασχίσουν τα θαλάσσια σύνορα συνεχίζονται απρόσκοπτα, οι μετανάστες στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και όσοι είχαν την “τύχη” να μείνουν σε κάποιο σχετικά αξιοπρεπές οίκημα μέσω κάποιου προγράμματος στέγασης, πετάχτηκαν στο δρόμο. Παρακολουθήσαμε κυβερνητικούς εκπροσώπους και σύσσωμο τον κρατικό μηχανισμό να επιχειρούν να διαψεύσουν τα δημοσιεύματα των New York Times που μιλούσαν για μυστικές φυλακές στον Έβρο όπου γίνονται συστηματικά βασανιστήρια σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και τις δηλώσεις του λιμενόμπατσου, ο οποίος νομίζοντας ότι βρίσκεται εκτός καμέρας παραδέχτηκε ευθέως ότι υπάρχουν δολοφονίες στα θαλάσσια σύνορα και ότι η κρατική καταστολή φτάνει μέχρι και τη θανάτωση μεταναστών. Η προσπάθεια αποκλεισμού και εκτοπισμού των μεταναστ(ρι)ών από τον κοινωνικό ιστό και το κέντρο των πόλεων έχει σχεδόν ολοκληρωθεί με την άμεση μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτουργούν ως ανοιχτές φυλακές με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Οι άνθρωποι στοιβάζονται σε κοντέινερ ή σκηνές χωρίς επαρκή πρόσβαση σε καθαρό νερό, θέρμανση ή υγειονομικές εγκαταστάσεις, ενώ η πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη και νομική βοήθεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Στο Καρά Τεπέ, τη Μαλακάσα, την Κόρινθο και αλλού, οι κρατούμενοι ζουν υπό καθεστώς μόνιμης αβεβαιότητας και φυσικά η κατάσταση επιδεινώνεται από τη διακοπή των προγραμμάτων στήριξης, την απαγόρευση εξόδου, τη συνεχή παρακολούθηση και την αυξημένη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στις δομές αυτές. Και φυσικά τα Μ.Μ.Ε. σε απόλυτη αρμονία με τις κρατικές – κυβερνητικές επιταγές δε χάνουν την παραμικρή ευκαιρία για να διαχύσουν ρατσιστικό δηλητήριο στο κοινωνικό σώμα!
Όλα αυτά εκτυλίσσονται μέσα σε ένα ευρύτατο πλαίσιο κοινωνικής αποσύνθεσης και πολιτικής κρίσης, όπου η διαφθορά και η διαπλοκή αποτελούν οργανικό μέρος του κρατικού μηχανισμού. Σκάνδαλα όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ και η τραγωδία στα Τέμπη αποκαλύπτουν πως το κράτος δεν είναι απλά ανίκανο, αλλά οργανικά διαπλεκόμενο σε ένα πλέγμα συμφερόντων που θυσιάζει ζωές και αξιοπρέπεια για να διατηρήσει την εξουσία και τα κέρδη του.
Το κράτος και το κεφάλαιο μας γνωστοποιούν για χιλιοστή φορά με τον χειρότερο τρόπο, πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, μετανάστης ή οποιοδήποτε μέλος της κατώτερης κοινωνικής τάξης. Οι ζωές των καταπιεσμένων συνεχίζουν να θυσιάζονται. Στη μακρά λίστα των θανάτων που έχουν καταγραφεί εν μέσω πανδημίας, στις όλο και συχνότερες γυναικοκτονίες και τις δολοφονίες Ρομά από τους ένστολους φρουρούς του κράτους, στο τεράστιο κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 συνανθρώπους μας, στα εκατοντάδες θανατηφόρα «εργατικά ατυχήματα», στις αμέτρητες δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στα χερσαία ή θαλάσσια σύνορα, στις βραχονησίδες και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Φαντάζει κάθε άλλο παρά επιτακτική η ανάγκη οργάνωσης και αντίστασης απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για να υπερασπίσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση! Να μη συνηθίσουμε το θάνατο, την καθημερινότητα των εξώσεων, των εκκενώσεων και των πλειστηριασμών, τα ναυάγια, τις γυναικοκτονίες, τους βιασμούς. Στεκόμαστε ενάντια στον πόλεμο, στην Ευρώπη – Φρούριο και στις διακρατικές αντιμεταναστευτικές συμφωνίες, ενάντια στις δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών, στη φασιστική πολιτική του ελληνικού κράτους, στο ρατσισμό, στον εθνικισμό και στη μισαλλοδοξία. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Ντόπιοι και μετανάστες αντιστεκόμαστε στην ρατσιστική θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί απέναντι στους πολέμους, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο, μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων