Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στο Εφετείο της συντρόφισσας για τη σύλληψή της, κατά τη διάρκεια πανεκπιδευτικής πορείας, τη μέρα ψήφισης του ν. 4777.
ΤΡΙΤΗ 3/6, στις 9:00

Η εισαγωγή του νομοσχεδίου 4777 Κεραμέως-Χρυσοχοίδη προτάθηκε κι εν τέλει ψηφίσθηκε εν μέσω της πανδημίας του covid-19. Κατά τη διάρκεια του πολύμηνου αυτού εγκλεισμού η κοινωνική βάση βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλαπλά προβλήματα, διαπίστωσε έμπρακτα τις πασιφανείς ελλείψεις της δημόσιας υγείας, την απελπιστική κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων όσο οι νεκροί καθίσταντο απλώς νούμερα στις ειδήσεις των 8. Το μοναδικό μέσο που το ελληνικό κράτος εφηύρε για να αναχαιτίσει τον θανατηφόρο υιό, για τον οποίο ολημερίς κι οληνυχτίς έκαναν λόγο τα ΜΜΕ αποσιωπώντας παράλληλα την πλήρη αδυναμία του κράτους να μεριμνήσει για τον άνθρωπο, ήταν ο εγκλεισμός, η απαγόρευση συναθροίσεων και συνεπώς διαδηλώσεων. Ήταν μια άπταιστη ευκαιρία για την εξουσία να αναβαθμίσει τα μέσα επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού υπό τον μανδύα της κοινωνικής προστασίας και μέριμνας.
Υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες το ελληνικό κράτος αποφασίζει αυτή τη φορά να χτυπήσει εκ νέου τη δημόσια παιδεία, η οποία ασθμαίνει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Ο νόμος 4777 προβλέπει διαγραφές και πειθαρχικά, μείωση των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, υποχρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας, ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και κατ’επέκταση κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Η επίθεση ήταν πρωτοφανής, δε μας βρήκε ωστόσο εξ απήνης, αν λάβει κανείς υπόψιν τη πορεία που ακολούθησε τις προηγούμενες δεκαετίες το κράτος κι η εκάστοτε κυβέρνηση διατείνοντας την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Εκπαιδευτική αναδιάρθρωση λοιπόν σημαίνει ευθυγράμμιση των ελληνικών πανεπιστημίων και προσαρμογή τους στα ευρωπαικά πρότυπα. Εκπαιδευτική αναδιάρθρωση σημαίνει επίθεση στον φοιτητικό συνδικαλισμό, αποσιώπηση οποιασδήποτε ριζοσπαστικής φωνής, φίμωση των αγωνιζόμενων υποκειμένων, αποστείρωση των πανεπιστημίων. Το πανεπιστημιακό άσυλο, κεκτημένων πολλαπλών αγώνων του παρελθόντος απονοηματοδοτείται πλέον πλήρως, παύει επί της ουσίας να υφίσταται όσο το κράτος πασχίζει να διαμορφώσει ένα πανεπιστήμιο, όπου οι φοιτητές θα εισέρχονται μόνο για να κάνουν μάθημα, λαμβάντοντας γνώση χρησιμοθυρική και κατακερματισμένη, ώστε να μπορέσουν μετ΄έπειτα να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας. Η πολιτικοποίηση, η διαμόρφωση ριζοσπαστικών ιδεολογιών, η θέληση κι η ελπίδα, η εναντίωση στα σχέδια του κράτους φυσικά απαγορεύονται. Είναι ολοφάνερο: το ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να παράγει ανθρώπους-καρμπόν δίχως ίχνος πολιτικής αντίληψης ή συμμετοχής στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, εργατικά επί της ουσίας χέρια πρόθυμα να ενταχθούν σε μια αγορά εργασίας όπου η πενιχρή μισθοδοσία, οι άθλιες συνθήκες, η εκμετάλλευση θα γίνονται αποδεκτές ως κάτι θέσφατο και δεδομένο. Για το κράτος, όποιος τολμά να διεκδικήσει τα αυτονόητα, σηκώνοντας φωνή, αποτελεί πρόβλημα για την εύρυθμη λειτουργία του και πρέπει λίαν συντόμως να κοπεί.
Την ημέρα ψήφισης του εν λόγω νομοσχεδίου, η πορεία δέχεται επίθεση από την αστυνομία έξω από το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης κι η συντρόφισσα Λ.Γ. συλλαμβάνεται και κατηγορείται για αντίσταση, παράβλεψη των μέτρων covid-19 κι οπλοκατοχή λόγω της σημαίας που κρατούσε. Ακολουθεί, αμέσως μετά, κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ. Με ευθύνη του τότε πρύτανη Παπαιωάννου, λίγες μέρες μετά πραγματοποιείται εκκένωση του κτηρίου με ένα πλήθος αστυνομικών δυνάμεων να εισβάλλει στον πανεπιστημιακό χώρο και να συλλαμβάνει 31 αγωνιστές κι αγωνίστριες.
Τέσσερα χρόνια μετά τη ψήφιση του 4777 αναγνωρίζουμε πλέον πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτέλεσε απλώς τον προάγγελο όσων θα ακολουθούσαν. Είδαμε την αστυνομία να στρατοπεδεύει εντός του ΑΠΘ, εκκενώνοντας στέκια και καταλήψεις που μετρούσαν κάμποσα χρόνια στον δρόμο του αγώνα, αλλά και νεοσύστατα όπως το ελευθεριακό στέκι Primavera. Είδαμε την καταστολή να οργιάζει, να επιτίθεται και να τραυματίζει φοιτητές, να συλλαμβάνει και να κατασκευάζει σκευωρίες σε βάρος αγωνιστών κι αγωνιστριών. Η κατάργηση του ασύλου είναι μια νέα, επικίνδυνη πραγματικότητα. Επειδή όμως δεν είναι μόνον ο χώρος αυτός που ορίζει τις πρακτικές, αλλά πολύ περισσότερο οι πρακτικές που ορίζουν τον χώρο, εμείς εξακολουθούμε να στεκόμαστε σθεναρά ενάντια στην λαίλαπα της εξουσίας, προσπαθούμε να επαναοικειοποιηθούμε τους χώρους μας, να οργανώνουμε πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις στο campus, προσπαθούμε τελικά να έρθουμε κοντά, να ανταλλάξουμε ιδέες, να παράξουμε πολιτική, να μην τους αφήσουμε να μας πατάξουν.
Επιπλέον, τον προηγούμενο χρόνο, η θεσμοθέτηση του νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν αποτέλεσε σε καμία περίπτωση κεραυνό εν αιθρία, ήλθε εντούτοις να εντείνει την επίθεση στη δημόσια, δωρεάν παιδεία και να μας επιβεβαιώσει πως η παιδεία πλέον είναι προνόμιο των λίγων. Τι κι αν συντελέστηκαν τόσες μαζικές πορείες, συνελεύσεις και καταλήψεις ενάντια στο εν λόγω νομοσχέδιο, το κράτος προχώρησε τελικά στη ψήφισή του κι έπεται η εφαρμογή.
Η ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση συλλήβδην κλιμακώνεται όλο και παραπάνω, αφήνοντας στενά έως μηδαμινά περιθώρια αντίστασης. Η καταστολή κλιμακώνεται διαρκώς, τα αγωνιζόμενα υποκείμενα αποτελούν τον πρώτο στόχο της. Κι όμως στη δική μας γλώσσα, στη γλώσσα της δικαιοσύνης και του αγώνα, ο ασφυκτικός κλοιός που επιβάλλεται από τα πάνω σπάει με ανυπακοή, οργάνωση στη βάση, αντίσταση. Να αγωνιστούμε σύσσωμοι και σύσσωμες για μια δημόσια και δωρεάν παιδεία δίχως ταξικούς φραγμούς, να αγωνιστούμε έπειτα ως αναρχικοί κι αναρχικές ενάντια σε κάθε λογής αδικία που διαχέεται στον θανατοκρατούμενο κόσμο που έχουν πλάσει, να σπάσουμε τα δεσμά της εξουσίας, μέχρι να καταρρεύσει το αδηφάγο σύστημα που μας κυβερνά.
Κι ας είναι οι μέρες μας παραγωγικές, γεμάτες θέληση κι αγώνα, ας είναι οι μέρες μας υπομονετικές ώσπου να έλθει εκείνη η άλλη Μέρα -η διαφορετική- όπου ο ήλιος θα ανατείλει σε μιαν άλλη κοινωνία, εκεί όπου δε θα υφίσταται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, εκεί όπου η ζωή θα λάβει την υπόσταση που της αναλογεί κι η παιδεία θα είναι κοινωνικό αγαθό έξω από τις επιταγές κράτους και κεφαλαίου.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΣΙΤΙΣΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριων Quieta Movere